Κήρυγμα του Θείου Λόγου στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης στο Βροντάδο. Του Αρχιδιακόνου Κήρυκου Φαράκλα.
«Τη 15η του αυτού μηνός μνήμην των Αγίων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης της μητρός αυτού» .
«Τη 15η του αυτού μηνός μνήμην των Αγίων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης της μητρός αυτού» .
Με αυτά τα λόγια Σεβασμιότατοι Άγιοι Αρχιερείς, ευσεβές εκκλησίασμα, ο ιερός Συναξαριστής μας ενημερώνει για τους Αγίους που τιμά η εκκλησία μας σήμερα και παραθέτει το βίο τους.
Ο Άγιος Κήρυκος και η μητέρα του Ιουλίττα έζησαν στο Ικόνιο της Μικράς Aσίας την εποχή που βασίλευε ο Διοκλητιανός. Πολύ νέα η «καλλιμάρτυς του Χριστού» έμεινε χήρα αλλά προτίμησε να αφοσιωθεί στη χριστιανική αγωγή του μονάκριβου τρίχρονου παιδιού της παρά να συνάψει δεύτερο γάμο. Η εκκλησία του Χριστού κατά το 295-296 βρισκόταν σε διωγμό. Φοβούμενη για την τύχη του νηπίου η αγία μετέβη στην Σελεύκεια της Κιλικίας και από εκεί λόγω του διωγμού κατευθήνθηκε στην Ταρσό όπου και συνελήφθει. Έπαρχος ήταν ο Αλέξανδρος ο οποίος στην προσπάθειά του να μεταπείσει τον μικρό Κήρυκο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει βία κατά της μητέρας του αγίου, δεν δίστασε με λόγια γλυκά να προσεταιριστεί το παιδί. Η ματιά της μητέρας, με τη χάρη του Θεού, βοήθησαν ώστε όχι μόνο να μην μεταπεισθεί το φρόνημα του νηπίου αλλά αντιθέτως να αντλήσει το απαραίτητο θάρρος, να λακτίσει την κοιλία του τυράννου και να βροντοφωνάξει:.... «Εγώ τον Χριστόν αγαπώ.!!!» Η αυθόρμητη αυτή απάντηση προκάλεσε τη θηριώδη αντίδραση του Αλεξάνδρου: αρπάζει το παιδί και το ρίχνει, με λυσσαλέα δύναμη στα σκαλιά φέρνοντάς το κοντά στο Θεό ο οποίος του πρόσφερε επάξια τον στέφανο του μαρτυρίου. Μετά από φρικτά βασανιστήρια κι αποτομή της κεφαλής η αγία του Χριστού Ιουλίττα ακολούθησε το παιδί της.
Σήμερα, λοιπόν, οι ουρανοί αγάλλονται, διότι δύο φθαρτοί, πήλινοι άνθρωποι, δύο δημιουργήματα του Θεού, δύο εικόνες του Θεού, κάνοντας ορθή χρήση του κατ΄εικόνα, δηλ κάνοντας σωστή χρήση των χαρισμάτων που τους δώρισε ο Πλάστης, έφθασαν στο κάθ’ ομοίωσην, έφθασαν στη θέωση κατά χάρη, έγιναν Άγιοι.
Σήμερα ο περικαλής τούτος ναός πανηγυρίζει τους προστάτες Αγίους στους οποίους τιμάται, με την ξεχωριστή ευλογία να υπάρχει η δυνατότητα να προσκηνήσουμε το άφθαρτο λείψανο του Αγίου Κηρύκου.
Σήμερα η εκκλησία του Τριαδικού Θεού, εμείς όλοι δηλαδή οι ευσεβείς Χριστιανοί , έχουμε άλλη μία ευκαιρία να διδαχθούμε από το βίο και το μαρτύριο των Αγίων διότι «μνήμη αγίου μίμηση αγίου» όπως αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος.
Πλήθος από Διδαχές και νοήματα.
Μα αυτά έγιναν περίπου 1700 χρόνια πριν. Τι σχέση μπορούν να έχουν με εμάς; Πως μπορούν να μας διδάξουν γεγονότα που συνέβησαν αιώνες πριν;
Εύλογες, αγαπητοί μου, οι απορίες σας για τα νοήματα και τις διδαχές που κρύβονται στο βίο των αγίων. Μπορεί πολλά να μας φαίνονται ξένα ή μακριά απο τη σύχρονη πραγματικότητα.
Δεν έχουμε πια διωγμούς, δεν απειλείται η ζωή μας.
Είναι δύσκολο η σύγχρονη νεαρή μητέρα να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της, να του δώσει Χριστιανικές αρχές, να του ενσταλάξει την ορθή πίστη! Πολλοί περισσότεροι οι πειρασμοί σήμερα από τότε, πολλές οι σύγχρονες ανάγκες.
Ένα τρίχρονο παιδί, σαν τα δικά σας ή τα δικά μου, έχει ανάγκη να ομολογήσει την πίστη του; Μπορεί να βροντοφωνάξει «εγώ τον Χριστό αγαπώ!»;
Ας προσεγγίσουμε με μεγαλύτερη προσοχή το βίο των αγίων.
Σαφέστατα δεν έχουμε πλέον διωγμούς όπως του Νέρωνα και του Διοκλητιανού. Δεν απειλείται η ζωή μας όπως τους πρώτους αιώνες μετά τη γέννηση του Χριστού. Η εκκλησία και η πίστη μας όμως συνεχίζουν να διώκωνται. Δεν κινδυνεύουμε σήμερα να χάσουμε την ζωή μας, κινδυνεύουμε να χάσουμε την πίστη μας και την ψυχή μας. Οι όροι έχουν αντιστραφεί. Ενώ τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονταν για τη ζωή τους αλλά για την πίστη τους, τώρα μας νοιάζει η ζωή μας και όχι η πίστη μας. Και όταν βγάζουμε από την ζωή μας τον Χριστό τότε όλα επιτρέπονται όπως πολύ συχνά αναφέρετε Σεβασμιότατε. Κινδυνεύουμε να χάσουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε: την ψυχή μας. «τί έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο αλλά απολέσει την ψυχή του;» όπως διασώζει το λόγο του Χριστού ο Ευαγγελιστής Μάρκος (η,8) . Το ευαγγέλιο μας υποδεικνύει το θέλημα του Θεού, το σωστό δρόμο, το δρόμο που ακολούθησαν και οι εορταζόμενοι άγιοι και έφθασαν στην κατά χάρην Θέωση. Ο Χριστός είπε «ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιω. Στ,47). Ζωή αιώνια κέρδισαν και οι Άγιοι που σήμερα τιμούμε.
Ο βίος της Αγίας Ιουλίττας είναι υπόδειγμα βίου για όλες τις μητέρες. Πιστή μέχρι θανάτου στα διδάγματα του Ευαγγελίου μεταλαμπαδεύει στο μονάκριβο παιδί της την πίστη και τη δύναμη να αποκρούει τις σειρηνικές υποσχέσεις του τυράννου. Μητέρες όπως η λογική αμνάς του Κυρίου γέννησαν τους προγόνους μας που διατήρησαν τη χριστιανική πίστη κατά τους δύσκολους καιρούς της Τουρκοκρατίας, τους ορθόδοξους πνευματικούς μαχητές του Ελληνικού διαφωτισμού, τους πιστούς ήρωες του 21, τους ήρωες του 40, τους επιστήμονες, τους εργάτες, τους χωρικούς, τους ιερείς. Ανάλογες μάνες μεγαλώνουν μόνες εδώ και αιώνες τα παιδιά του τόπου μας γιατί στο νησί μας, στο νησί της ναυτοσύνης, η μητέρα παιδαγωγεί, η μητέρα γαλουχεί την πίστη και μεταλαμπαδεύει μόνη στην κατ’ οίκον εκκλησία τα Θεία διδάγματα. Η χιώτισσα, η βρονταδούσαινα μάνα με φωτεινό παράδειγμα την αγία της εκκλησίας μας θα συνεχίζει να σηκώνει με τη βοήθεια του Θεού το βάρος της ανατροφής, πνευματικής κι ηθικής, των παιδιών και σήμερα στον τόπο μας.
Δεν αρκεί μόνο η μητέρα και ο πατέρας να σμειλεύουν την ψυχή του παιδιού Χριστιανικά. Χρειάζεται και τα ίδια τα παιδιά να προσπαθούν. Σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν στον κόσμο της πληροφορίας, του διαδικτύου, των εφήμερων υλικών απολαύσεων. Πρότυπό τους γίνεται ότι καθοδηγούμενα προβάλλεται, πολλές φορές χωρίς τη δυνατότητα αξιολόγησής του.
Ας οδηγήσουμε τα παιδιά μας προς μια ζωή χριστιανική.
Ας διδάξουμε τα παιδιά να συνδυάζουν τις γνώσεις, το διαδίκτυο και τις πληροφορίες με πυξίδα το Λόγο του Θεού.
Ας ενθαρρύνουμε τα παιδιά να κάνουν το σταυρό τους σε κάθε δραστηριότητα της ζωής τους: στην αρχή της ημέρας, στο σχολείο, στη μελέτη, στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, στον αθλητισμό, στο φαγητό, λίγο πριν τον ύπνο .
Ας σπείρουμε το λόγο του Θεού στις καρδιές τους για να έχουν τη δύναμη να αντιτάξουν λόγο δυναμικό και ορθόδοξο στη σύγχρονη μάστιγα των ναρκωτικών.
Ας ενσταλλάξουμε στα παιδιά μας, με τη δύναμη του Τριαδικού θεού αντιστάσεις σαν αυτές του τριετούς Αγίου Κηρύκου.
Ας τα κάνουμε να μας αισθάνονται πάντα δίπλα τους όπως ο μικρός εορταζόμενος άγιος ένιωθε την Αγία Ιουλίττα.
Ετσι ολα τα παιδιά θα έχουν την δύναμη να πουν : Όχι, εγώ αγαπώ τη ζωή, έγω τον Χριστό αγαπώ.
Διότι ο Χριστός είναι η «οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω, ιδ, 6). Αμήν.
