ΕΓΚΟΛΠΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2013

ΕΓΚΟΛΠΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2013

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2013

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΧΙΩΤΗ ΝΑΥΤΙΚΟ

ΕΤΟΣ 33ον

Τα έσοδα εκ του ημερολογίου θα διατεθούν εις το φιλανθρωπικόν και πνευματικόν έργον της Ιεράς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ  ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 2099/888/7-12-2012 Ὧραι ἐνάρξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου.

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 2099/888/7-12-2012 Ὧραι ἐνάρξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου.

Ἐν Χίῳ τῇ 7ῃ Δεκεμβρίου 2012

Ἀριθ. Πρωτ.: 2099

Ἀριθ. Διεκπ.: 888

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός

τόν Ἱερόν Κλῆρον

τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι αἱ ὧραι ἐνάρξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου, ὁρίζονται ὡς κατωτέρω:

24.12.2012 Ἡμέρα Δευτέρα, ὥρα 6.00΄ π.μ., ὁ Ὄρθρος, αἱ Μεγάλαι Ὧραι τῶν Χριστουγέννων, ὁ Μ. Ἑσπερινός καί, ἐν συνεχείᾳ, ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

24.12.2012 Ὥρα 5.00΄ μ. μ. ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ,

εἰς τόν Ἱ. Μητροπολιτικόν Ναόν Χίου.

24.12.2012 Ὥρα 6.30΄ μ.μ. ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ,

εἰς τό Ἱ. Τάγμα Ἁγ. Παντελεήμονος Λειβαδίων.

25.12.2012 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἡμέρα Τρίτη, ὥρα 5.00΄ π.μ.

Ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

(Ὥρα λήξεως 8,30΄ π. μ. )

26.12.2012 Η Σύναξις τῆς Θεοτόκου

Ἡμέρα Τετάρτη, ὥρα 7.00΄ π. μ.

Ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία.

1. 1. 2013 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ.

Ἡμέρα Τρίτη, ὥρα 7.00΄ π. μ.

Ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Ὥρα 10,30΄ π. μ . Ἐπίσημος Δοξολογία εἰς τόν Ἱ. Μητροπολιτικόν Ναόν, ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ Νέου Ἔτους.

4. 1. 2013 Ἡμέρα Παρασκευή, ὥρα 7.00΄ π.μ., Ὁ Ὄρθρος καί αἱ Μεγάλαι Ὧραι τῶν Θεοφανείων.

5. 1. 2013 ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ, ἡμέρα Σάββατον, ὥρα 7.00΄ π. μ.

Ὁ Ὄρθρος, καί, ἐν συνεχεία, ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, μετά Μεγάλου Ἁγιασμοῦ.

6. 1. 2013 ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

Ἡμέρα Κυριακή, ὥρα 7.00΄ π. μ.

Ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, μετά Μεγάλου Ἁγιασμοῦ.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Ἡ ἐκκίνησις ἐκ τοῦ Ἱ. Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Χίου, κατά τήν ἡμέραν τῶν Θεοφανείων, διά τήν Προκυμαίαν τοῦ Λιμένος, (ἔνθα θά λάβῃ χώραν ἡ Τελετή τῆς καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ), θά γίνῃ περί ὥραν 10.30΄ π. μ.

Ἐντολῇ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ

Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Κ. Λιαδῆς

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 10 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 10 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Αὐτός, ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος, γὰρ ἐνηνθρώπησεν,

ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν»^[1][1]

Ἀδελφοί μου,

Ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ μᾶς φέρνει γιά μίαν ἀκόμη φορά μπροστά στό μεγάλο μυστήριο τῆς πίστεώς μας, τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Προσκυνοῦμε τό θαῦμα τῆς θείας παρουσίας, κοινωνοῦμε τήν χαρά τῆς ἑορτῆς καί βιώνουμε τήν ἐλπίδα τῆς πραγματικῆς ζωῆς, πού δίνει νόημα καί σκοπό στήν ἐπίγεια πορεία μας. Στό μυστήριο τῶν Χριστουγέννων θεᾶται καί δοξάζεται τό μεγαλεῖο τοῦ ἔργου τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, τήν ὁποία εἶχε ἐπιφέρει ἡ ἁμαρτία, καταργεῖται, καί ἡ δημιουργία συνάπτεται μέ τόν Δημιουργό. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι θεόπλαστο δημιούργημα καί προορισμός του ἡ εἴσοδος στήν βασιλεία του Θεοῦ, ἡ ἁγιαστική τελείωση, τήν ὁποία τελεσιουργεῖ ἡ Θεία Χάρη. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἁγιάζει τήν ἀνθρώπινη καί κτιστή φύση καί δίνει στόν κόσμο τόν ἀληθινό σκοπό καί λόγο τῆς ὕπαρξής του: τήν προσωπική ἕνωση μέ τόν Θεό.

Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε σαρκωμένος ἐπί τῆς γῆς, ἐντός τῆς ἱστορίας, ἀνάμεσά μας. Κατέβηκε στήν γῆ, γιά ν’ ἀνεβοῦμε ἐμεῖς στούς οὐρανούς. Συγκαταβαίνει ὥς τόν ἄνθρωπο μέ τήν ἄπειρη ἀγάπη Του, γιά νά ὑψωθοῦν οἱ ἄνθρωποι ὥς τόν Θεό. Γίνεται Υἱός ἀνθρώπου γιά νά γίνουμε ἐμεῖς «υἱοί καί κληρονόμοι Θεοῦ διά Χριστοῦ»^[2][2]. Παίρνει «μορφήν δούλου»^[3][3] καί ταπεινώνεται, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τόν κλοιό τῆς ἁμαρτίας καί νά μᾶς χαρίσει «τήν θείαν υἱοθεσίαν», «τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ»^[4][4]. Ἐκεῖνος «γίνεται φτωχός γιά νά γίνουμε ἐμεῖς πλούσιοι μέ τή δική Του φτώχεια»^[5][5]. «Πτωχεύει ὁ πλούσιος» καί «νηπιάζει ὁ ὕψιστος»^[6][6], ὥστε νά ἔχουμε ὅλοι μας τήν δυνατότητα νά πλουτίσουμε καί νά ἀνακαινισθοῦμε κατά τήν θεία Χάρη Του. Μετέχει στήν ἀνθρώπινη φύση μας, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς κοινωνοί τῆς δικῆς Του. «Ἄνθρωπος γίνεται θεός, ἵνα θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται»^[7][7]. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι θεοί κατά χάριν. «Αὐτός γὰρ ἐνηνθρώπησεν», διδάσκει ἐπιγραμματικά ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, «ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».

Τό «ἀπ’ αἰ­ώ­νων» μυ­στή­ριο τῆς Ἐναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου μας εἶ­ναι «μέγα καί πα­ρά­δο­ξον». Κα­ταρ­χήν πρό­κει­ται γιά μυ­στή­ριο, γι­α­τί ὑπερ­βαί­νει τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου γεννιέται ἀπό ἕνα δικό Του πλάσμα, σ’ ἕνα εὐ­τε­λές κα­τά­λυ­μα ἀνά­με­σα σέ ζῶα. Στό πρό­σω­πο τοῦ Χριστοῦ ἡ κτιστή ὕλη τοῦ κό­σμου ἀξιώνεται νά ἑνωθεῖ μέ τήν θεία φύση καί νά γίνει σάρ­κα τοῦ Θεοῦ Λό­γου. Ταυτοχρόνως, τό μυστήριο τῆς Γεννήσεως εἶναι καί μυστήριο τῆς θείας ἀγάπης καί ταπεινώσεως. Ὁ Χριστός μας, μέ τό νά καταδεχθεῖ νά προσλάβει τήν φθαρτή ἀνθρώπινη φύση «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν»^[8][8], γιά νά ἐξυψώσει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου συνιστᾶ πράξη ἄκρας συγκαταβάσεως, γι’ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μας ὀνομάζουν τήν ταπείνωση «στολήν τῆς θεότητος».

Ἄν λοιπόν ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό γεγονός, πού κατ’ ἐξοχήν ἀποκαλύπτει τήν ἀξία τῆς ταπεινώσεως, γίνεται αὐτονόητο πώς τό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως θέλει ταπεινούς προσκυνητές. Ἀντίθετα, ἡ φυσίωση τῆς γνώσης, ἡ ἔπαρση τοῦ πλούτου, ἡ ἀλαζονεία τῆς δύναμης, ἡ ἐπιβολή τῆς ἰσχύος καί ἡ αὐθάδεια τῆς ἐξουσίας, διώχνουν τόν Χριστό. Τήν ἐπιθυμία νά θεοποιηθοῦν εἶχαν καί οἱ πρωτόπλαστοι, ὅπως καί ὁρισμένες ἀπό τίς ἀγγελικές δυνάμεις, μέ κίνητρο ὅμως τήν ἀτομική αὐτάρκεια καί τόν ἐγωισμό. Μέ τήν ἀλόγιστη ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τό δημιουργό, ἔθεσαν τήν ἱκανοποίηση τοῦ ἐγωισμοῦ τους στή θέση τῆς ἀπειρόδωρης θείας βουλῆς, ὁδηγούμενοι αὐτόνομα στήν ἐπιδίωξη τῆς ἰσοθεΐας ἐρήμην τοῦ Θεοῦ καί μέ ἀποκλειστικά τίς δικές τους δυνάμεις. Τό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως γίνεται ἔτσι σκάνδαλο καί πρόσκομμα γιά τόν ὑπερήφανο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, τυφλωμένος ἀπό τόν ἐγωισμό του, ἀδυνατεῖ νά δεῖ πῶς ὁ Ὕψιστος Θεός γεννιέται ὡς ἄνθρωπος, σέ μιά φτωχική οἰκογένεια καί βρίσκεται ὡς νεογέννητο στήν γωνιά ἑνός σπηλαίου πού χρησίμευε ὡς στάβλος. «Διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»^[9][9], προσθέτει ὁ ἄγιος εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Δέν βρέθηκε κἄν τόπος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ὥστε νά φιλοξενήσει τήν γέννηση τοῦ ἴδιου τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ κόσμου. «Σέ ὅσους ὅμως τόν δέχθηκαν, ἔδωσε τήν ἐξουσία νά γίνουν παιδιά τοῦ Θεοῦ»^[10][10].

Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας πού ἑορτάζουμε κάθε χρόνο, εἶναι τό πιό σημαντικό γεγονός τῆς κτίσεως καί τῆς ἱστορίας. Σημαδεύει ἀνεξίτηλα καί φωτίζει σύμπασα τήν πορεία τοῦ κόσμου μας, καθώς γίνεται ἡ ἀπαρχή καί ἡ θεμέλιος ρίζα τῆς σωτηρίας μας, τῆς καινῆς κτίσεως, τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ κόσμου, στήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι καθίστανται κατά χάριν μέτοχοι τῆς θείας φύσεως καί πολίτες τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση μας, γιά νά μποροῦμε ἐμεῖς νά γίνουμε «θείας φύσεως κοινωνοί» (Β΄ Πέτρ. 1, 4). Μᾶς προσφέρει τή δυνατότητα τῆς προσωπικῆς συμμετοχῆς στή θεία ζωή καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός ἦρθε γιά χάρη μας, κινούμενος ἀπό τή θεία ἀγάπη Του, γιά νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν φθορά, νά μᾶς χαρίσει τήν ἀληθινή ζωή.

Τὸ γεγονὸς αὐτό τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἐκπλήρωση τοῦ σκοποῦ τῆς ὕπαρξής του, στήν πραγματική του ἀξία. Ἡ κοινωνία τῆς ἀνθρώπινης μέ τήν θεϊκή φύση στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ λόγος τῆς ὕπαρξης, ἡ αἰτία της, ὁ σκοπός της καί ἡ πληρότητα τῆς ἀλήθειας της. «Ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι»^[11]. Φανερώνει ἐπίσης καί τήν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς οἰκογένειας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἕνωση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί τῶν θείων δώρων, τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, μέ τόν Θεό πραγματοποιεῖται ἀπό τόν Χριστό καί μέ τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία πορεύεται μέσα στήν ἱστορία ὡς «σῶμα Χριστοῦ» καί «κοινωνία θεώσεως».

Εὔχομαι ὁ ἐφετινός ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων νά σημάνει τήν συμπόρευσή μας στόν δρόμο τῆς σωτηρίας, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς κατά Χάριν θεώσεώς μας.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012

Μέ πατρικές εὐχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ

---

[1][1] Μεγάλου Ἀθανασίου, Λόγος περὶ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου καὶ τῆς διὰ σώματος πρὸς ἡμᾶς ἐπιφάνειας αὐτοῦ.

[2][2] Γαλ. 4, 7.

[3][3] Φιλ. 2, 7.

[4][4] Ρωμ. 8, 21.

[5][5] Β΄ Κορ. 8, 9.

[6][6] Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Λόγος εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς ὑπεραγίας Δε­σποί­νης ἡμῶν Θεοτόκου, PG 96, στ. 653.

[7][7] Μηναῖα, κε΄ Μαρτίου (Εὐαγγελισμός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Παρθένου Μαρίας).

[8][8] Φιλ. 2, 8.

[9][9] Λουκ. 2, 7.

[10][10] «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι...» (Ἰω. 1, 12).

[11] Γαλ. 2,9.

 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Κήρυγμα του Θείου Λόγου στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης στο Βροντάδο. Του Αρχιδιακόνου Κήρυκου Φαράκλα ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ Ι.Μ.ΧΙΟΥ

  Κήρυγμα του Θείου Λόγου στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης στο Βροντάδο. Του Αρχιδιακόνου Κήρυκου Φαράκλα.

«Τη 15^η του αυτού μηνός μνήμην των Αγίων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης της μητρός αυτού» .

Με αυτά τα λόγια Σεβασμιότατοι Άγιοι Αρχιερείς, ευσεβές εκκλησίασμα, ο ιερός Συναξαριστής μας ενημερώνει για τους Αγίους που τιμά η εκκλησία μας σήμερα και παραθέτει το βίο τους.

Ο Άγιος Κήρυκος και η μητέρα του Ιουλίττα έζησαν στο Ικόνιο της Μικράς Aσίας την εποχή που βασίλευε ο Διοκλητιανός. Πολύ νέα η «καλλιμάρτυς του Χριστού» έμεινε χήρα αλλά προτίμησε να αφοσιωθεί στη χριστιανική αγωγή του μονάκριβου τρίχρονου παιδιού της παρά να συνάψει δεύτερο γάμο. Η εκκλησία του Χριστού κατά το 295-296 βρισκόταν σε διωγμό. Φοβούμενη για την τύχη του νηπίου η αγία μετέβη στην Σελεύκεια της Κιλικίας και από εκεί λόγω του διωγμού κατευθήνθηκε στην Ταρσό όπου και συνελήφθει. Έπαρχος ήταν ο Αλέξανδρος ο οποίος στην προσπάθειά του να μεταπείσει τον μικρό Κήρυκο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει βία κατά της μητέρας του αγίου, δεν δίστασε με λόγια γλυκά να προσεταιριστεί το παιδί. Η ματιά της μητέρας, με τη χάρη του Θεού, βοήθησαν ώστε όχι μόνο να μην μεταπεισθεί το φρόνημα του νηπίου αλλά αντιθέτως να αντλήσει το απαραίτητο θάρρος, να λακτίσει την κοιλία του τυράννου και να βροντοφωνάξει:.... «Εγώ τον Χριστόν αγαπώ.!!!» Η αυθόρμητη αυτή απάντηση προκάλεσε τη θηριώδη αντίδραση του Αλεξάνδρου: αρπάζει το παιδί και το ρίχνει, με λυσσαλέα δύναμη στα σκαλιά φέρνοντάς το κοντά στο Θεό ο οποίος του πρόσφερε επάξια τον στέφανο του μαρτυρίου. Μετά από φρικτά βασανιστήρια κι αποτομή της κεφαλής η αγία του Χριστού Ιουλίττα ακολούθησε το παιδί της.

Σήμερα, λοιπόν, οι ουρανοί αγάλλονται, διότι δύο φθαρτοί, πήλινοι άνθρωποι, δύο δημιουργήματα του Θεού, δύο εικόνες του Θεού, κάνοντας ορθή χρήση του κατ΄εικόνα, δηλ κάνοντας σωστή χρήση των χαρισμάτων που τους δώρισε ο Πλάστης, έφθασαν στο κάθ’ ομοίωσην, έφθασαν στη θέωση κατά χάρη, έγιναν Άγιοι.

Σήμερα ο περικαλής τούτος ναός πανηγυρίζει τους προστάτες Αγίους στους οποίους τιμάται, με την ξεχωριστή ευλογία να υπάρχει η δυνατότητα να προσκηνήσουμε το άφθαρτο λείψανο του Αγίου Κηρύκου.

Σήμερα η εκκλησία του Τριαδικού Θεού, εμείς όλοι δηλαδή οι ευσεβείς Χριστιανοί , έχουμε άλλη μία ευκαιρία να διδαχθούμε από το βίο και το μαρτύριο των Αγίων διότι «μνήμη αγίου μίμηση αγίου» όπως αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος.

Πλήθος από Διδαχές και νοήματα.

Μα αυτά έγιναν περίπου 1700 χρόνια πριν. Τι σχέση μπορούν να έχουν με εμάς; Πως μπορούν να μας διδάξουν γεγονότα που συνέβησαν αιώνες πριν;

Εύλογες, αγαπητοί μου, οι απορίες σας για τα νοήματα και τις διδαχές που κρύβονται στο βίο των αγίων. Μπορεί πολλά να μας φαίνονται ξένα ή μακριά απο τη σύχρονη πραγματικότητα.

Δεν έχουμε πια διωγμούς, δεν απειλείται η ζωή μας.

Είναι δύσκολο η σύγχρονη νεαρή μητέρα να μεγαλώσει μόνη της το παιδί της, να του δώσει Χριστιανικές αρχές, να του ενσταλάξει την ορθή πίστη! Πολλοί περισσότεροι οι πειρασμοί σήμερα από τότε, πολλές οι σύγχρονες ανάγκες.

Ένα τρίχρονο παιδί, σαν τα δικά σας ή τα δικά μου, έχει ανάγκη να ομολογήσει την πίστη του; Μπορεί να βροντοφωνάξει «εγώ τον Χριστό αγαπώ!»;

Ας προσεγγίσουμε με μεγαλύτερη προσοχή το βίο των αγίων.

Σαφέστατα δεν έχουμε πλέον διωγμούς όπως του Νέρωνα και του Διοκλητιανού. Δεν απειλείται η ζωή μας όπως τους πρώτους αιώνες μετά τη γέννηση του Χριστού. Η εκκλησία και η πίστη μας όμως συνεχίζουν να διώκωνται. Δεν κινδυνεύουμε σήμερα να χάσουμε την ζωή μας, κινδυνεύουμε να χάσουμε την πίστη μας και την ψυχή μας. Οι όροι έχουν αντιστραφεί. Ενώ τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονταν για τη ζωή τους αλλά για την πίστη τους, τώρα μας νοιάζει η ζωή μας και όχι η πίστη μας. Και όταν βγάζουμε από την ζωή μας τον Χριστό τότε όλα επιτρέπονται όπως πολύ συχνά αναφέρετε Σεβασμιότατε. Κινδυνεύουμε να χάσουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε: την ψυχή μας. «τί έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο αλλά απολέσει την ψυχή του;» όπως διασώζει το λόγο του Χριστού ο Ευαγγελιστής Μάρκος (η,8) . Το ευαγγέλιο μας υποδεικνύει το θέλημα του Θεού, το σωστό δρόμο, το δρόμο που ακολούθησαν και οι εορταζόμενοι άγιοι και έφθασαν στην κατά χάρην Θέωση. Ο Χριστός είπε «ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιω. Στ,47). Ζωή αιώνια κέρδισαν και οι Άγιοι που σήμερα τιμούμε.

Ο βίος της Αγίας Ιουλίττας είναι υπόδειγμα βίου για όλες τις μητέρες. Πιστή μέχρι θανάτου στα διδάγματα του Ευαγγελίου μεταλαμπαδεύει στο μονάκριβο παιδί της την πίστη και τη δύναμη να αποκρούει τις σειρηνικές υποσχέσεις του τυράννου. Μητέρες όπως η λογική αμνάς του Κυρίου γέννησαν τους προγόνους μας που διατήρησαν τη χριστιανική πίστη κατά τους δύσκολους καιρούς της Τουρκοκρατίας, τους ορθόδοξους πνευματικούς μαχητές του Ελληνικού διαφωτισμού, τους πιστούς ήρωες του 21, τους ήρωες του 40, τους επιστήμονες, τους εργάτες, τους χωρικούς, τους ιερείς. Ανάλογες μάνες μεγαλώνουν μόνες εδώ και αιώνες τα παιδιά του τόπου μας γιατί στο νησί μας, στο νησί της ναυτοσύνης, η μητέρα παιδαγωγεί, η μητέρα γαλουχεί την πίστη και μεταλαμπαδεύει μόνη στην κατ’ οίκον εκκλησία τα Θεία διδάγματα. Η χιώτισσα, η βρονταδούσαινα μάνα με φωτεινό παράδειγμα την αγία της εκκλησίας μας θα συνεχίζει να σηκώνει με τη βοήθεια του Θεού το βάρος της ανατροφής, πνευματικής κι ηθικής, των παιδιών και σήμερα στον τόπο μας.

Δεν αρκεί μόνο η μητέρα και ο πατέρας να σμειλεύουν την ψυχή του παιδιού Χριστιανικά. Χρειάζεται και τα ίδια τα παιδιά να προσπαθούν. Σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν στον κόσμο της πληροφορίας, του διαδικτύου, των εφήμερων υλικών απολαύσεων. Πρότυπό τους γίνεται ότι καθοδηγούμενα προβάλλεται, πολλές φορές χωρίς τη δυνατότητα αξιολόγησής του.

Ας οδηγήσουμε τα παιδιά μας προς μια ζωή χριστιανική.

Ας διδάξουμε τα παιδιά να συνδυάζουν τις γνώσεις, το διαδίκτυο και τις πληροφορίες με πυξίδα το Λόγο του Θεού.

Ας ενθαρρύνουμε τα παιδιά να κάνουν το σταυρό τους σε κάθε δραστηριότητα της ζωής τους: στην αρχή της ημέρας, στο σχολείο, στη μελέτη, στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, στον αθλητισμό, στο φαγητό, λίγο πριν τον ύπνο .

Ας σπείρουμε το λόγο του Θεού στις καρδιές τους για να έχουν τη δύναμη να αντιτάξουν λόγο δυναμικό και ορθόδοξο στη σύγχρονη μάστιγα των ναρκωτικών.

Ας ενσταλλάξουμε στα παιδιά μας, με τη δύναμη του Τριαδικού θεού αντιστάσεις σαν αυτές του τριετούς Αγίου Κηρύκου.

Ας τα κάνουμε να μας αισθάνονται πάντα δίπλα τους όπως ο μικρός εορταζόμενος άγιος ένιωθε την Αγία Ιουλίττα.

Ετσι ολα τα παιδιά θα έχουν την δύναμη να πουν : Όχι, εγώ αγαπώ τη ζωή, έγω τον Χριστό αγαπώ.

Διότι ο Χριστός είναι η «οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω, ιδ, 6). Αμήν.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΑ Ένας τρίχρονος αθλητής της πίστεως και η καλλιμάρτυς του Χριστού θαρραλέα μητέρα του

Μέσα στην πνευματική πανδαισία του αγιολογίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας διακρίθηκαν πολυάριθμες μορφές μαρτύρων, που προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ηλικίες και θυσιάστηκαν για την αγάπη του Χριστού. Ανάμεσα σ’ αυτές ξεχωριστή θέση κατέχει μία θαρραλέα μητέρα με το τρίχρονο παιδί της. Ο λόγος για τους τιμώμενους στις 15 Ιουλίου Αγίους ενδόξους και αθλοφόρους μάρτυρες Κήρυκο και Ιουλίττα, που πρόσφεραν το αγνό και πολύτιμο αίμα τους για τον Ιησού Χριστό και τη σωτηριώδη διδασκαλία Του.

Οι καλλίνικοι μάρτυρες και γενναίοι αθλητές της πίστεως, Κήρυκος και Ιουλίττα, έζησαν τον 4ο μ. Χ. αιώνα στο Ικόνιο της Μ. Ασίας. Η ένδοξη καλλιμάρτυς του Χριστού Ιουλίττα ήταν γόνος ευγενούς οικογένειας και οι γονείς της διακρίνονταν για την ευσέβεια και τις πολλές αρετές τους. Γι’ αυτό και γαλουχήθηκε με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως και διακρίθηκε για το ήθος, τη σεμνότητα και το αγωνιστικό της φρόνημα. Όταν η Ιουλίττα ενηλικιώθηκε, ήλθε εις γάμου κοινωνία με τις ευλογίες της Εκκλησίας και τις ευχές των ευσεβών και ενάρετων γονέων της. Μετά τον γάμο απόκτησε ένα χαριτωμένο αγόρι, τον Κήρυκο, και έτσι η ευτυχία της ολοκληρώθηκε.

Τη χαρά διαδέχθηκε όμως η λύπη και την ευτυχία ο πόνος, γιατί ο σύζυγός της αρρώστησε βαριά και μετά από μικρό χρονικό διάστημα εγκατέλειψε την επίγεια ζωή και αναχώρησε για την αιωνιότητα. Έτσι η Ιουλίττα επωμίζεται σε πολύ νεαρή ηλικία τον σταυρό της χηρείας. Αντλεί όμως δύναμη από τον Αναστάντα Κύριο και η πίστη της στερεώνεται και ενισχύεται ακόμη περισσότερο, παρόλο που αντιμετωπίζει δυσκολίες, θλίψεις, εμπόδια και προκλήσεις. Στρέφει τις ελπίδες της στο μονάκριβο παιδί της και του μεταλαμπαδεύει την άσβεστη φλόγα της αγάπης στον Χριστό. Απορρίπτει την ιδέα του δεύτερου γάμου και αποφασίζει να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στον Κύριο και στην κατά Θεό ανατροφή του παιδιού της. Προσεύχεται αδιάλειπτα στον Ουράνιο Πατέρα, μελετά τακτικά την Αγία Γραφή, συμμετέχει ενεργά στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και αποδεικνύει έμπρακτα την αγάπη της προς τον πλησίον και τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Γι’ αυτό και επισκέπτεται χήρες και ορφανά, φτωχούς και ασθενείς και προσφέρει πλουσιοπάροχα τις πολύτιμες υπηρεσίες της. Επιθυμεί να οδηγήσει όλους τους ανθρώπους στην αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού και να τους οικοδομήσει πνευματικά, ενώ ο διακαής πόθος της είναι και ο τρίχρονος γιος της, ο Κήρυκος, να τιμήσει και να δοξάσει το όνομα του Χριστού.

Την εποχή όμως αυτή ο σκληρός αυτοκράτορας Διοκλητιανός εξαπολύει διωγμούς με σκληρά βασανιστήρια εναντίον των χριστιανών. Αναρίθμητα είναι τα ονόματα των μαρτύρων, που βασανίζονται ανελέητα και χάνουν τη ζωή τους. Στο στόχαστρο των διωκτών της χριστιανικής πίστεως βρίσκεται και η Ιουλίττα. Προσεύχεται στον Θεό για να στερεωθεί ακόμη περισσότερο στην πίστη της και αποφασίζει να εγκαταλείψει την πατρίδα της, παίρνοντας μαζί της τον τρίχρονο Κήρυκο και δύο υπηρέτριες, που διδάχθηκαν την χριστιανική αλήθεια από αυτή.

Φτάνουν στη Σελεύκεια της Συρίας, αλλά η κατάσταση εκεί είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και πολλοί χριστιανοί φονεύονται. Γι’ αυτό και αναχωρεί για την Ταρσό της Κιλικίας, αλλά και εκεί δεν κατορθώνει να διαφύγει την προσοχή των διωκτών. Συλλαμβάνεται μαζί με το παιδί της και οδηγείται ενώπιον του σκληρόκαρδου ειδωλολάτρη επάρχου Αλεξάνδρου, ο οποίος προσπαθεί με υποσχέσεις και κολακευτικά λόγια να την πείσει να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τα ψεύτικα είδωλα. Η Ιουλίττα παραμένει όμως σταθερή και αμετάβλητη. Απορρίπτει περιφρονητικά τις υποσχέσεις και ομολογεί ευθαρσώς την πίστη της στον αληθινό Θεό. Αναμένει με αγωνία το μαρτύριο και ενθαρρύνεται από την αδιάλειπτη προσευχή της. Στρέφει τα μάτια της στον ουρανό και ατενίζει την αιωνιότητα με ελπίδα. Ο τύραννος Αλέξανδρος, βλέποντας την ακλόνητη πίστη και την άκαμπτη θέληση της Αγίας, που του δήλωσε με παρρησία: «Ποτέ δεν πρόκειται να αρνηθώ την πίστη μου, έστω και αν με αποκεφαλίσεις, με κάψεις στη φωτιά ή με παραδώσεις ως τροφή στα θηρία», κυριεύτηκε τόσο πολύ από θυμό και αγανάκτηση, ώστε διέταξε να αποσπάσουν με τη βία τον μικρό Κήρυκο από τη στοργική αγκαλιά της. Στη συνέχεια άρχισαν να τη μαστιγώνουν ανελέητα, αλλά η ένδοξη μάρτυς του Χριστού Ιουλίττα υπομένει αγόγγυστα το μαστίγωμα και αντλεί δύναμη από τον αρχηγό της πίστεώς μας, τον Ιησού Χριστό, που σταυρώθηκε για μας.

Ο τρίχρονος Κήρυκος κλαίει διαρκώς και ζητάει απεγνωσμένα τη μητέρα του, την οποία βλέπει να μαστιγώνεται αλύπητα. Ο έπαρχος παίρνει τότε στα χέρια το παιδί και προσπαθεί να το ηρεμήσει. Του λέει να αφήσει τη μητέρα του και να ζήσει ευτυχισμένο μαζί του, αφού θα του προσφέρει πολλά δώρα και θα το κάνει κληρονόμο της περιουσίας του. Το ευλογημένο νήπιο ομολογεί με παρρησία τη χριστιανική του ταυτότητα και απαντά στον έπαρχο: «Εγώ τον Χριστό μου αγαπώ», ενώ στην προσπάθειά του να γλιτώσει από αυτόν, δίνει μία κλωτσιά στην κοιλιά του ειδωλολάτρη επάρχου. Τότε εκείνος εξαγριώθηκε τόσο πολύ, ώστε πέταξε το παιδί με μανία και αγριότητα στα μαρμάρινα σκαλοπάτια, με αποτέλεσμα να συντριβεί το μικρό σώμα και το κεφάλι του νηπίου. Το αγνό αίμα του γέμισε τα σκαλοπάτια, αλλά αγίασε τη μαρτυρική γη της Ταρσού, ενώ η ψυχή του μικρόσωμου αθλητή της πίστεως γέμισε τον ουρανό με άφθαστη αγαλλίαση. Η θαρραλέα μητέρα παρακολουθεί με πόνο και θλίψη τα γεγονότα, αλλά ευφραίνεται, γιατί ο μονάκριβος γιος της αξιώθηκε του μαρτυρίου και από εδώ και στο εξής θα χαίρεται μέσα στην ομορφιά του Παραδείσου. Μετά τον ακαριαίο θάνατο του Κηρύκου η καλλιμάρτυς του Χριστού Ιουλίττα υποβάλλεται σε νέα βασανιστήρια, αλλά και πάλι υπομένει καρτερικά και προσεύχεται για τη συγχώρηση των βασανιστών της. Η επιμονή της στην αγάπη του Χριστού εξοργίζει τόσο πολύ τον ειδωλολάτρη έπαρχο, ώστε αποφασίζει να την οδηγήσει στον τόπο της εκτελέσεως και να την αποκεφαλίσει. Της έβαλαν μάλιστα και χαλινάρι στο στόμα και την οδήγησαν με τη βία στον τόπο, όπου θα αποκεφαλιζόταν. Η Αγία ζητά από τους δημίους της πριν το επίγειο τέλος της να προσευχηθεί στον Πανάγαθο Θεό, ο οποίος την αξίωσε και εκείνη και τον γιο της να εισέλθουν με τον στέφανο του μαρτυρίου στην αιώνια χαρά του Παραδείσου και να συναριθμηθούν στη χορεία των ενδόξων μαρτύρων της πίστεως μας.

Μετά τον αποκεφαλισμό της το ιερό λείψανο της Αγίας ρίχθηκε στον τόπο, όπου βρισκόταν το λείψανο και του τρίχρονου γιου της, του Κηρύκου. Την επόμενη νύχτα οι δύο υπηρέτριες ήρθαν και παρέλαβαν κρυφά τα ιερά λείψανα και τα τοποθέτησαν σε σπήλαιο έξω από την πόλη της Ταρσού. Μετά τους διωγμούς η μία υπηρέτρια αποκάλυψε τα ιερά λείψανα των ενδόξων μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης, τα οποία σήμερα είναι τεθησαυρισμένα σε διάφορες ιερές μονές, όπως στην ιερά μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους, όπου φυλάσσεται η κάρα του Αγίου Κηρύκου και στην ιερά μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, όπου φυλάσσεται τμήμα της αριστερής χειρός και του δεξιού ποδός του τρίχρονου νηπίου.

Το όνομα του Αγίου Κηρύκου φέρουν η πρωτεύουσα του ακριτικού νησιού της Ικαρίας, που κοσμείται με ομώνυμο περικαλλή ιερό ναό και χωριό της Ζακύνθου, όπου στις 15 Ιουλίου, την ημέρα δηλαδή της μνήμης των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης, τελείται παραδοσιακό πανηγύρι στην πλατεία του χωριού. Το 1986 ιδρύθηκε επίσης στην περιοχή του Σιδηροκάστρου Σερρών ιερά μονή επ’ ονόματι των δύο ενδόξων και αθλοφόρων Αγίων, οι οποίοι προσφέρουν σε όλους εμάς ένα λαμπρό και φωτεινό παράδειγμα φλογερής πίστης, καρτερικής υπομονής και αγωνιστικού φρονήματος.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ζουμή Γεωργίου, Πρωτοπρεσβυτέρου, Βίος και Ακολουθία των Αγίων μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης, Έδεσσα 2002.

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΙΕΡΟΥ ΠΑΡΑΒΗΜΑΤΟΣ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ ,ΒΟΡΕΙΟΥ ΚΛΙΤΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΝ ΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ

ΙΕΡΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

ΙΕΡΟΥ ΠΑΡΑΒΗΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ

ΒΟΡΕΙΟΥ ΚΛΙΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΝ ΧΙΟΥ

Την προσεχή ΚΥΡΙΑΚΗ 24^Η ΙΟΥΝΙΟΥ πανηγυρίζει με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια , το Ιερό Παράβημα του Οσίου Αθανασίου του Παρίου, του εν Χίω ασκήσαντος και μονάσαντος , Σχολάρχου της Σχολής της Χίου , (Βόρειο Κλίτος του Ιερού Ενοριακού Ναού Μεταμορφώσεως Χριστού Λιβαδίων Χίου ) κατά το ακόλουθο πρόγραμμα :

Κυριακή 24 Ιουνίου2012 ,ώρα 7:00πμ .

Πανηγυρικός Όρθρος , Θεία Λειτουργία ,Αρτοκλασία .

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΡΕΣΤΑ
ΟΠΟΥ ΕΜΟΝΑΣΕ ΚΑΙ ΕΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΤΟ 1813

ΤΑ ΤΙΜΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΧΙΟΥ ΣΤΟΝ ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΝΑΟ
ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΙΒΑΔΙΩΝ ΧΙΟΥ

Παρακαλούνται άπαντες οι ευσεβείς και φιλέορτοι χριστιανοί εις συμπροσευχήν .

ΧΙΟΣ 2ο Ιουνίου 2012

ΕΚ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Εκπαιδευτικό

πρόγραμμα

3ου Γυμνασίου Χίου

Τα Εκκλησάκια της περιοχής του Σχολείου μαςΣυντονιστές Προγράμματος

κ.Στακιά Β. κ.Ρωξάνα Μ. κ.Φλάμος Ν.

Χίος 2012 

 ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

1. Να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές σε θέματα τοπικής ιστορίας.

2.Να τους μυήσει στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και αγιογραφία .

3. Να μελετήσει παραδόσεις και γραπτές πηγές σχετικές με τα εκκλησάκια της περιοχής του σχολείου

•4. Να εδραιώσει στη συνείδηση των μαθητών την πεποίθηση ότι η Χίος είναι το κατεξοχήν αγιονήσι ,τόπος μαρτύρων και οσίων.

Ο ΙΕΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΒΙΚΤΩΡΩΝ

Ο Μητροπολιτικός Ναός των Αγίων Βικτώρων περιβάλλει όλα τα εκκλησάκια στην επικράτειά του .

• Η Μητρόπολη της Χίου (Άγιοι Βίκτωρες) δεσπόζει επιβλητική και μεγαλοπρεπής στο κέντρο της πόλης, δίπλα στη βιβλιοθήκη Κοραή. H ημέρα της εορτής της συμπίπτει με την επέτειο της απελευθέρωσης της Χίου από τους Τούρκους (11η Νοεμβρίου 1912).

Στη θέση της Ιεράς Μητρόπολης υπήρχε παλαιότερη εκκλησία που είχε κτισθεί από τους Γενουάτες, στη μνήμη του Αγίου Βίκτωρος, μόλις κατέλαβαν τη Χίο.

Ο Γενουατικός ναός πυρπολήθηκε από τους Τούρκους, κατά τη σφαγή του 1822.

Ξανακτίσθηκε σε ρυθμό βασιλικής και ανακηρύχθηκε ως Μητροπολιτικός ναός της Χίου το 1838, μετά την ολοσχερή καταστροφή που είχε υποστεί η πόλη και οι εκκλησιές της.

Καταστράφηκε ξανά, κατά το φοβερό σεισμό του 1881 που ισοπέδωσε το νησί και ξανακτίσθηκε το 1888, σε βυζαντινό ρυθμό.

Αξιοπρόσεκτη είναι η βοτσαλωτή αυλή (λιλαδωτό) με τα θαυμάσια σχέδια (πρωτοχριστιανικές παραστάσεις, παραδείσια τοπία, γεωμετρικά σχήματα κλπ.), φτιαγμένη με παραδοσιακή τοπική τεχνοτροπία, η οποία απαντάται σε πολλά αρχοντικά του νησιού και μαρτυρεί το μεράκι, αλλά και την ευλάβεια των τεχνιτών της εποχής.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΓΑΖΙΩΤΙΣΣΑ

Ονομάστηκε Μαγαζιώτισσα , επειδή βρίσκεται στην Απλωταριά , που είναι ο εμπορικός δρόμος της Χίου και είναι συντεχνιακή των εμπόρων της Απλωταριάς .

Εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου .

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ

Το αρχικό κτίσμα του ναού ανεγέρθηκε προς τιμήν του Αγίου από χιακό γένος των Μαξίμων . O Άγιος Σπυρίδων βρισκόταν περίπου στον ίδιο χώρο που είναι οικοδομημένο και το σημερινό εκκλησάκι και ήταν παραθαλάσσιο.

Το ερείπιο του Αγίου Σπυρίδωνος των Μαξίμων ανακαινίστηκε κατά την περίοδο που μεσολάβησε μέχρι το φοβερό σεισμό του 1881,που σχεδόν ισοπέδωσε το νησί .

Σε κάποια στιγμή έπαψε να φέρει το όνομα του Αγίου και άρχισε να τιμάται στο όνομα της Παναγίας .

Έτσι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 το εκκλησάκι ήταν γνωστό ως Παναγία Λαμπρινούσαινα, όταν ο εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού π. Στυλιανός Μανόλης επισκεύασε το ναό ξαναδίνοντάς του το αρχικό όνομα του Αγίου Σπυρίδωνα .

Το δάπεδο είναι καλυμμένο από τετράγωνα πλακάκια που στην επιφάνειά τους φέρουν σχήματα ώστε ανά τέσσερα ενωμένα να σχηματίζουν αστέρι ή σταυρό με διπλές ακτίνες.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

• Το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στην οδό Ιωάννου Τσελεπή.

• Αναφέρεται ότι εκεί μαρτύρησαν οι τρεις Σπετσιώτες Άγιοι Νικόλαος, Σταμάτιος και Ιωάννης .

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ MAΓΑΖΙΩΤΙΣΣΗΣ

Επίσης υπάρχει άλλο ένα παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο που βρί σκεται στην οδό Μαγαζιώτισσας .

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

• Παλαιότερα ήταν ιερά μονή ,αλλά είναι άγνωστο πότε και από ποιον ιδρύθηκε .

• Πολλά στοιχεία συγκλίνουν ώστε η ίδρυσή της να τοποθετηθεί στις αρχές του 17ου αι. Ονομάζεται ακόμα και μονή Αγίου Γεωργίου της Πηγάδας από τη μεγάλη πηγάδα που βρισκόταν στην οδό Φιλίππου Πασπάτη .

• Ωστόσο ο ναός του Αγίου Γεωργίου Απλωταριάς πιθανότατα να είναι ο τόπος όπου βασανίστηκε και κάηκε στην πυρά στις 24 Ιουλίου 1635 ο Άγιος Θεόφιλος ο Ζακύνθου.

•• Από το 1835 μέχρι το 1839 το καθολικό της μονής χρησιμοποιήθηκε σαν πρώτος μετεπαναστατικός Μητροπολιτικός Ναός,επειδή δεν υπέστη σοβαρές ζημιές απο την καταστροφή του 1822,αφού κανένας απο τους ναούς στην πόλη δεν έμεινε ''αβλαβής και ανέπαφος''από την καταστροφή και τους εμπρησμούς,ούτε κανένας απο τους πυρποληθέντες και κατεστραμμένους είχε ανακαινισθεί.

• Κατά τους ιστορικούς ο ναός του Αγίου Γεωργίου Απλωταριάς ήταν μονόκλιτη βασιλική, λαμπρός περικαλλής ναός με πλούσιο διάκοσμο.

• Με το σεισμό του 1881 κατέστη ετοιμόρροπος και ακατάλληλος για την σύναξη των χριστιανών.Έτσι,το 1887 με απόφαση των Κοινοτικών Αρχών της πόλης κατεδαφίστηκε.

• Τα Ιερά Σκεύη του παλαιού ναού δωρήθηκαν σε άλλους ναούς.

• Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Ναός του Αγίου Γεωργίου Απλωταριάς κανένα ίχνος δεν διαφυλάσσει.

• Στο χώρο του Ιερού Βήματος του Ναού κτίστηκε το 1887 ο σημερινός μικρός ναός του Αγίου Γεωργίου.

• ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ .

Βρίσκεται στην οδό Φίλιππου Αργέντη . Ήταν μεγάλος ναός και η είσοδός του βρισκόταν στην οδό Απλωταριάς , η οποία τότε λεγόταν οδός Τσικαλιού .

Μετά την καταστροφή του 1822 και το φονικό σεισμό του 1881 ο ναός συρρικνώθηκε .

• ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ

Ο Ταξιάρχης της Καμπάνας βρίσκεται στην οδό Μυκκιάδων .

• Ονομάζεται έτσι επειδή στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν η μοναδική εκκλησία που επιτρεπόταν να χτυπάει την καμπάνα της . Υπήρξε παλαιότερα και μητροπολιτικός ναός της Χίου .

Είχε ψηφιδωτά μεγάλης αξίας, τα οποία καλύφθηκαν από τα νεότερα χτίσματα της περιοχής.

ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ

• Ιδιωτικός ναός που βρίσκεται στην οδό Μαγαζιώτισσας και λειτουργείται την ημέρα της εορτής του Αγίου , την 14 Μαίου .

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Ανατολικά από το σημερινό Μητροπολιτικό ναό βρίσκεται το παρεκκλήσιο του Σωτήρος Χριστού .

Εκεί βρισκόταν η Ιερά Μονή του Προφήτη Δανιήλ ή του Σωτήρος Χριστού .

Άγνωστο είναι αν ήταν ανδρική ή γυναικεία .

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

Ο Ναός του Προφήτη Ηλία είναι ένας πολύ μικρός ναός που βρίσκεται στην οδό Ψυχάρη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Προφορική Μαρτυρία εφημερίου Ιερού Μητροπολιτικού Ναού πατρός Στυλιανού Μανόλη .
2.Βασιλείου Βοξάκη , Θεολόγου , άρθρο στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ για τον Άγιο Σπυρίδωνα
3. Πόπης Χαλκιά Στεφάνου , Τα μοναστήρια της Χϊου
4. Ιωάννη Ανδρεάδη , Ιστορία της εν Χίω Ορθοδόξου Εκκλησίας

Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Κωνσταντά Μ. , Κούρτης Ν. , Γκίνη Μ. , Βορριά Δ. , Τριανταφυλλάκη Ι., Παπασπανούδης Αντ. , Σελάλα Μ., Αναστασιάδη Ελ. , Καρδαμύλα Ελ., Πλουμής Ν., Ξυλάς Ευαγ., Μπαλίου Αλ., Σερέπας Ν., Άλλα Ρ. , Γιαννιώδης Σ., Μπουρνιά Ελ., Νιονάκη Ευαγ., Επιτροπάκης Κ., Λιός Στ., Τάντος Φ.

ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΟΜΗΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 15Η ΜΑΙΟΥ