Κυριακή 27 Απριλίου 2014

27 Ἀ­πρι­λί­ου 2014 - Κυ­ρια­κὴ Β΄ τοῦ Θω­μᾶ
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 16
Κυ­ρια­κὴ Β΄ τοῦ Θω­μᾶ
27 Ἀ­πρι­λί­ου 2014
Ἰ­ω­άν­νου κ, 19-31

Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη!

Κλει­σμέ­νοι στὸ ὑ­πε­ρῷ­ο τῶν Ἱ­ε­ρο­σο­λύ­μων, ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ἦ­ταν οἱ δέ­κα μα­θη­τὲς (ἀ­που­σί­α­ζε ὁ Θω­μάς). Καὶ αὐ­τὸ για­τί τοὺς δι­α­κα­τεῖ­χε με­γά­λος φό­βος με­τὰ ἀ­πὸ τὰ ὅ­σα ἔ­ζη­σαν κα­τὰ τὴ διά­ρκεια τοῦ Πά­θους τοῦ Δι­δα­σκά­λου τους. Ἰ­δι­αί­τε­ρα με­τὰ τὸ με­γά­λο γε­γο­νὸς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως ὁ κίν­δυ­νος κα­τα­δί­ω­ξής τους ἦ­ταν ἰ­δι­αί­τε­ρα ἔν­το­νος.

Ἔ­τσι ἐ­ξη­γεῖ­ται για­τί τὸ βρά­δυ τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως ἦ­ταν τρο­μο­κρα­τη­μέ­νοι καὶ βρί­σκον­ταν σὲ ἀ­μη­χα­νί­α γιὰ τὸ τί ἔ­πρε­πε νὰ πρά­ξουν. Ξαφ­νι­κὰ ὅ­μως καὶ χω­ρὶς νὰ ἀ­νοί­ξει ἡ πόρ­τα τοῦ ὑ­πε­ρώ­ου ἐμ­φα­νί­σθη­κε ὁ Ἀ­να­στὰς Κύ­ριος καὶ εἶ­πε: «Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν». Βέ­βαι­α δὲν ἐμ­φα­νί­σθη­κε μὲ τὸ φθαρ­τὸ ἀν­θρώ­πι­νο σῶ­μα, ἀλ­λὰ μὲ τὸ νέ­ο, τὸ ἀ­φθαρ­το­ποι­η­μέ­νο. Ἡ ἐμ­φά­νι­ση αὐ­τὴ συν­δέ­ε­ται πιὸ πο­λὺ μὲ τὴν ἀ­νάγ­κη νὰ τοὺς ἐ­νη­με­ρώ­σει καὶ νὰ τοὺς δι­α­βε­βαι­ώ­σει ὅ­τι τὸ ἔρ­γο τῆς σω­τη­ρί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που, στὸ ὁ­ποῖ­ο εἶ­χαν κλη­θεῖ νὰ γί­νουν συ­νερ­γοί, θὰ συ­νε­χι­ζό­ταν. Γιὰ νὰ τοὺς στη­ρί­ξει στὴν πί­στη καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἀ­φή­σει πε­ρι­θώ­ρια ἀμ­φι­βο­λι­ῶν, τοὺς ἔ­δει­ξε τὰ χέ­ρια καὶ τὴν πλευ­ρά Του γιὰ νὰ δοῦν τὰ ση­μά­δια τῶν πλη­γῶν ποὺ ἄ­φη­σε στὸ σῶ­μα Του ἡ Σταύ­ρω­ση.

«Με­θ’ ἡ­μέ­ρας ὀ­κτὼ», στὸν ἴ­διο χῶ­ρο τοῦ ὑ­πε­ρῴ­ου, ὁ Ἀ­να­στὰς Κύ­ριος πραγ­μα­το­ποι­εῖ νέ­α ἐμ­φά­νι­ση, πα­ρόν­τος τώ­ρα καὶ τοῦ Θω­μᾶ. Ὅ­ταν εἶ­χε ἔλ­θει τοῦ δι­η­γή­θη­καν οἱ ἄλ­λοι μα­θη­τὲς τὰ ὅ­σα συ­νέ­βη­σαν. Ἐ­κεῖ­νος ἀ­πὸ ὑ­περ­βο­λι­κὸ ζῆ­λο γιὰ νὰ συ­ναν­τή­σει τὸν Κύ­ριο τοὺς εἶ­πε: «Ἐ­ὰν μὴ ἴ­δω ἐν ταῖς χερ­σὶν Αὐ­τοῦ τὸν τύ­πον τῶν ἥ­λων, καὶ βά­λω τὸν δά­κτυ­λόν μου εἰς τὸν τύ­πον τῶν ἥ­λων, καὶ βά­λω τὴν χεί­ραν μου εἰς τὴν πλευ­ρὰν Αὐ­τοῦ, οὐ μὴ πι­στεύ­σω». Θὰ πρέ­πει νὰ ση­μει­ώ­σου­με ἐ­δῶ ὅ­τι ὁ μα­θη­τὴς τοῦ Κυ­ρί­ου δὲν ἔ­σπευ­σε νὰ ψη­λα­φί­σει τὶς πλη­γὲς τοῦ Δι­δα­σκά­λου του δι­ό­τι ἡ «ἀ­πι­στί­α» του, ἂν θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ χα­ρα­κτη­ρι­στεῖ ἔ­τσι, ἦ­ταν κα­λὴ, σύμ­φω­να μὲ τὰ ὅ­σα μᾶς λέ­νε οἱ Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ὁ ἐ­σω­τε­ρι­κὸς κό­σμος τοῦ Θω­μᾶ δὲν δι­έ­λα­θε τῆς προ­σο­χῆς τοῦ Παν­το­γνώ­στη Κυ­ρί­ου. Φαι­νό­ταν κα­θα­ρὰ ἡ κα­λὴ προ­αί­ρε­σή του καὶ ὁ με­γά­λος σε­βα­σμὸς ποὺ ἔ­τρε­φε ἀ­πέ­ναν­τι στὸν Δι­δά­σκα­λό του. Ἔ­τσι ὁ Χρι­στὸς, ἀ­φοῦ τοῦ ἀ­πηύ­θυ­νε τὸν ἴ­διο χαι­ρε­τι­σμό, εἶ­πε ἀ­μέ­σως στὸν Θω­μά: «Φέ­ρε τὸν δά­κτυ­λό σου ἐ­δῶ καὶ βά­λε τὸ χέ­ρι σου στὴν πλευ­ράν μου καὶ μὴν μέ­νεις ἄ­πι­στος ἀλ­λὰ γί­νε πι­στός».

Ὁ Κύ­ριος τοῦ μί­λη­σε τό­σο ἁ­πλὰ καὶ ἤ­ρε­μα ποὺ ὁ Θω­μὰς συγ­κλο­νί­στη­κε ἀ­πὸ τὰ βά­θη τῆς ψυ­χῆς του. Δο­νή­θη­καν τό­σο ὄ­μορ­φα οἱ χορ­δὲς τῆς καρ­διᾶς του, ποὺ ἀν­τὶ γιὰ μου­σι­κὴ με­λω­δί­α ἀ­πέ­δω­σαν τὴ σω­τή­ρια ὁ­μο­λο­γί­α: «Ὁ Κύ­ριός μου καὶ ὁ Θε­ὸς μου».

Ἡ ὁ­μο­λο­γί­α αὐ­τὴ τοῦ Θω­μᾶ ποὺ εἶ­ναι ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως στὴν Θε­ό­τη­τα τοῦ Κυ­ρί­ου μας μπο­ρεῖ νὰ ἀ­πο­δί­δε­ται καὶ ἀ­πὸ τὶς χορ­δὲς τῆς δι­κῆς μας καρ­διᾶς καὶ νὰ ἐκ­πέμ­πε­ται σὰν πρά­ξη κα­θη­με­ρι­νῆς ζω­ῆς. Αὐ­τὸ ση­μαί­νει ὅ­τι ἡ ὁ­μο­λο­γί­α τοῦ Θω­μᾶ μπο­ρεῖ νὰ ἐκ­φρά­ζε­ται στὴν κα­θη­με­ρι­νή μας ζω­ὴ ὡς μί­α γεν­νή­τρια πί­στε­ως ποὺ νὰ μᾶς ὑ­πο­κι­νεῖ νὰ ἐ­πα­να­λαμ­βά­νου­με κι’ ἐ­μεῖς μὲ τὸν δι­κό μας τρό­πο: «Ὁ Κύ­ριός μου καὶ ὁ Θε­ὸς μου».

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ἡ ὁ­μο­λο­γί­α αὐ­τὴ δὲν μπο­ρεῖ νὰ πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται μό­νο φρα­στι­κὰ ἀλ­λὰ θὰ πρέ­πει νὰ λει­τουρ­γεῖ σὰν ὁ­δο­δεί­κτης στὴν πο­ρεί­α ποὺ ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ κά­θε ὀρ­θό­δο­ξος Χρι­στια­νός γιὰ νὰ ἑ­νω­θεῖ μὲ τὸν Θε­ό. Ἡ ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῆς θε­ό­τη­τας τοῦ Ἀ­να­στη­μέ­νου Κυ­ρί­ου μας γί­νε­ται ἰ­δι­αί­τε­ρα με­τὰ ἀ­πὸ τὴν ἄ­ξια συμ­με­το­χή μας στὸ Εὐ­χα­ρι­στια­κὸ Δεῖ­πνο, τὸ ὁ­ποῖ­ο μᾶς προ­σφέ­ρει σὲ κά­θε Θεί­α Λει­τουρ­γί­α ὡς εὐ­και­ρί­α, γιὰ νὰ συν­δε­θεῖ τὸ θνη­τὸ μὲ τὸ ἀ­θά­να­το, τὸ φθαρ­τὸ μὲ τὸ ἄ­φθαρ­το. Γι’ αὐ­τὸ καὶ με­τὰ τὴ με­τά­λη­ψη τῆς Θεί­ας Κοι­νω­νί­ας δι­α­κη­ρύσ­σου­με ὅ­τι «εἴ­δο­μεν τὸ Φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν», ποὺ μπο­ρεῖ νὰ πα­ραλ­λη­λι­σθεῖ μὲ τὴν σω­τή­ρια ὁ­μο­λο­γί­α τοῦ ἀ­πο­στό­λου Θω­μᾶ: «Ὁ Κύ­ριός μου καὶ ὁ Θε­ὸς μου». Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη!  ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ
Τήν Παρασκευήν 25ην Ἀπριλίου 2014 ὁ Ἱερός Ναός ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ ἑορτάζει ἀρχιερατικῶς τήν ἐπέτειον αὐτοῦ ἑορτήν μετά πάσης ἐκκλησιαστικῆς λαμπρότητος κατά τό ἀκόλουθον πρόγραμμα: 

ΠΕΜΠΤΗ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 

ΩΡΑ 7.00 μ.μ.: Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός.
ΩΡΑ 10.30 μ.μ.: Ἱερά Ἀγρυπνία.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΩΡΑ 7.00 π.μ.: Ὄρθρος καί ἐν συνέχεια Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία μέ Χειροτονία Διακόνου.
ΩΡΑ 7.00 μ.μ.: Μεθέορτος Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός καί Ἱερά Παράκλησις τοῦ Ευαγγελιστού
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Πατριαρχική Ἀπόδειξις ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχα 2014

Ἀριθμ. Πρωτ. 425
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ 
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ 
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Χριστός Ἀνέστη!

«Δεῦτε», ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, «λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός» τοῦ Φαναρίου, τοῦ Ἱεροῦ Κέντρου τῶν Ὀρθοδόξων, καί δοξάσωμεν ὅλοι ὁμοῦ καί ἀπό κοινοῦ «Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».


Ζοφερά ἦτο ἡ ψυχική κατάστασις τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου μετά τήν Σταύρωσιν Αὐτοῦ, διότι διά τῆς δι᾿ αὐτῆς θανατώσεως τοῦ Κυρίου διελύθησαν αἱ ἐλπίδες τῶν μαθητῶν Του περί ἐπικρατήσεως Αὐτοῦ καί αὐτῶν ὡς πολιτικῆς ἐξουσίας.

Εἶχον ἐκλάβει τήν θριαμβευτικήν εἴσοδον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τά Ἱεροσόλυμα, μετά τήν ἀνάστασιν τοῦ Λαζάρου καί τήν θαυματουργικήν τροφοδοσίαν πέντε χιλιάδων ἀνδρῶν, πλέον γυναικῶν καί παιδίων, διά πέντε ἄρτων καί δύο ἰχθύων, ὡς προανάκρουσμα τῆς κατακτήσεως ὑπ᾿ αὐτῶν κοσμικῆς ἐξουσίας.

Ἡ μήτηρ δύο ἐξ αὐτῶν ὑπέβαλε μάλιστα τό αἴτημα ὅπως οἱ υἱοί αὐτῆς καθήσουν εἷς ἐκ δεξιῶν καί εἷς ἐξ εὐωνύμων τοῦ Κυρίου, ὅταν Οὗτος ἀναλάβῃ τήν ἐξουσίαν.

Ὅλα αὐτά διελύθησαν ὡς παιδικαί φαντασίαι λόγῳ τοῦ φοβεροῦ πλήγματος τῆς θανατικῆς ἐκτελέσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τήν πρωίαν, ὅμως, τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων αἱ Μυροφόροι εὗρον τόν τάφον κενόν καί ἤκουσαν παρά τοῦ Ἀγγέλου ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν.

Μετ᾿ ὀλίγον δέ εἶδον Αὐτόν εἰς ἀλλοίαν κατάστασιν, μή ἐπιτρέπουσαν εἰς τάς Μυροφόρους νά Τόν ἀγγίξουν.

Ἡ τοιαύτη ἀπροσδόκητος ἐξέλιξις τῶν πραγμάτων προεκάλεσε τήν ἀπορίαν τῶν περί τόν Ἰησοῦν περί τῆς περαιτέρω ἐξελίξεως τῶν γεγονότων.

Ἡ ἀπάντησις δέν ἐδόθη εἰς αὐτούς ἀμέσως. Εἰδοποιήθησαν νά ἀναμένουν μέ ὑπομονήν καί καρτερίαν μέχρις ὅτου ἐνδυθοῦν δύναμιν ἐξ ὕψους.

Πειθαρχή-σαντες δέ εἰς τήν ἐντολήν, ἀνέμενον μέχρι τῆς Πεντηκοστῆς, ὅτε τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἐπελθόν, ἀπεκάλυψεν εἰς αὐτούς, ἐν πληρότητι, τήν νέαν ἀποστολήν των.

Αὕτη δέν συνίστατο εἰς τήν ἀπελευθέρωσιν ἑνός ἔθνους ἀπό τῆς ὑποδουλώσεως εἰς ἄλλο ἔθνος, ἀλλά εἰς τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς ἀνθρωπότητος ὅλης ἀπό τῆς ὑποδουλώσε-ως εἰς τόν ἄρχοντα τοῦ κακοῦ καί εἰς τό κακόν ἐν γένει.

Μία ἄλλη μεγάλη ἀποστολή διαφορετική ἀπό ἐκείνην τήν ὁποίαν ὠνειρεύοντο.

Ἡ ἀσύλληπτος ἐντολή τῆς διαδόσεως τοῦ κηρύγματος τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τῆς δουλείας τοῦ θανάτου ἐξέπληξεν αὐτούς, ἀλλ᾿ ἀνελήφθη μετά ζήλου καί ἐκηρύχθη πανταχοῦ καί ἔσωσε καί σώζει πολλούς ἀπό τοῦ θανάτου.

Ὑπάρχει ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν, ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς, ὁ ὁποῖος προσφέρει εἰς ὅλους τήν δυνατότητα τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς, μιᾶς ζωῆς ἡ ὁποία δέν ὑπόκειται πλέον εἰς τήν φθοράν, διότι ἐν τῇ ἀναστάσει οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὡς οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἐν οὐρανῷ καί φέρουν σῶμα πνευματικόν ἀντί τοῦ σαρκικοῦ.

Πρόγευσιν αὐτῆς τῆς μακαρίας ἀναστασίμου καταστάσεως βιοῦμεν ἀπό τώρα, ὅταν φέρωμεν τό σάρκινον ἔνδυμά μας εἰς τρόπον ὥστε νά μή γευώμεθα τήν οὐσίαν τοῦ θανάτου, δηλαδή τήν ἀπομάκρυνσιν ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀλλά νά αἰσθανώμεθα ὅτι μετέβημεν ἀπό τοῦ φυσικοῦ θανάτου τοῦ σαρκίνου σώματος εἰς τήν ἀνωτέραν ζωήν τοῦ πνευματικοῦ τοιούτου διά τῆς μετ᾿ ἀγάπης γνώσεως τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία γνῶσις ἰσοδυναμεῖ πρός τήν αἰώνιον ζωήν.

Δέν προσδοκῶμεν, λοιπόν, ἁπλῶς τήν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν ὡς ἕν γεγονός τοῦ ἀπωτάτου μέλλοντος ἀλλά μετέχομεν αὐτῆς ἀπό τοῦδε, ὥστε νά κραυγάζωμεν ἐνθουσιωδῶς μετά τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου: «Ποῦ σοῦ, θάνατε, τό κέντρον; ποῦ σοῦ, Ἅδη, τό νῖκος;».

Συνανέστημεν μετά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ζῶμεν τά ἔσχατα ὡς παρόντα καί τά παρόντα ὡς ἔσχατα. Ἡ ἀνάστασις διαποτίζει τήν ὕπαρξιν ἡμῶν καί πληροῖ χαρᾶς αὐτήν. Ὡς ἐπλήσθη χαρᾶς τό στόμα τῶν μαθητῶν ἐν τῷ λέγειν ἀνέστη ὁ Κύριος.

Συνεχίζομεν τό ἔργον τῶν Ἀποστόλων. Μεταδίδομεν εἰς τόν κόσμον τό μήνυμα τῆς ἀναστάσεως. Κηρύσσομεν ἐν ἐπιγνώσει, ὅτι ὁ θάνατος δέν πρέπει νά ἔχῃ θέσιν εἰς τήν ζωήν μας, οὐδεμίαν ὠφέλειαν προσφέρει εἰς τήν ἀνθρωπότητα.

Οἱ ἐπιδιώκοντες νά βελτιώσουν τήν κοινωνικήν ζωήν διά τοῦ θανάτου συνανθρώπων τινῶν αὐτῶν, δέν προσφέρουν ἀγαθήν ὑπηρεσίαν εἰς τούς ἐπιζῶντας. Ὑπηρετοῦν τήν ἐπέκτασιν τοῦ θανάτου καί προετοιμάζουν τήν ὑπ᾿ αὐτοῦ καταβρόχθισιν ἑαυτῶν.

Εἰς τάς ἡμέρας μας τά τύμπανα τοῦ θανάτου καί τοῦ σκότους ἠχοῦν μανιωδῶς. Μερικοί συνάνθρωποί μας πιστεύουν ὅτι ἡ ἐξόντωσις ἄλλων συνανθρώπων μας εἶναι πρᾶξις ἐπαινετή καί ὠφέλιμος, ἀλλά πλανῶνται οἰκτρῶς.

Δυστυχῶς, ἡ ἐξουδένωσις καί καταπίεσις τῶν ἀσθενεστέρων ὑπό τῶν ἰσχυροτέρων ἐπικρατεῖ εἰς τήν κοσμικήν πυραμίδα τοῦ γίγνεσθαι.

Συχνάκις ἐκπλήσσει ἡ σκληρότης καί ἔλλειψις εὐσπλαγχνίας τῶν κρατούντων τά ἡνία τοῦ κόσμου καί τῶν νομιζόντων ἐξουσιάζειν αὐτοῦ.

Ὁ Χριστός, ὅμως, διά τοῦ σταυρικοῦ θανάτου Αὐτοῦ ἀντέστρεψε τήν κοσμικήν πυραμίδα καί εἰς τήν κορυφήν αὐτῆς ἐτοποθέτησε τόν Σταυρόν Του.

Εἰς τήν κορυφήν εὑρίσκεται ὁ Ἴδιος, ἐπειδή Αὐτός ἔπαθε πλεῖον πάντων τῶν ἀνθρώπων. Δέν ὑπῆρξεν ἄνθρωπος εἰς τόν κόσμον ὁ ὁποῖος ὑπέφερεν ὅσα ὑπέφερεν ὁ Θεάνθρωπος Χριστός: «Σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ».

Διά τοῦτο ὁ Θεός Πατήρ «ἐχαρίσατο Αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων» (Φιλιπ. β΄ 8-11).

Συχνάκις εἰς τήν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος βλέπομεν νά κυριαρχῇ τό σκότος τοῦ θανάτου, τό ἄδικον ἀντί τῆς δικαιοσύνης, τό μῖσος καί ὁ φθόνος ἀντί τῆς ἀγάπης, καί τούς ἀνθρώπους νά προτιμοῦν τό καταχθόνιον μῖσος ἀντί τοῦ φωτός τῆς Ἀναστάσεως.

Παρά τήν φαινομενικήν τεχνολογικήν πρόοδον τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν, παρά τάς διακηρύξεις περί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν, τό ἐθνοφυλετικόν καί θρησκευτικόν μῖσος διογκοῦνται παγκοσμίως καί προκαλοῦν ἐπικινδύνους ἐντάσεις, αἱ ὁποῖαι ἐπιτείνουν τήν κυριαρχίαν τοῦ βασιλείου τοῦ θανάτου, τοῦ Ἅδου, τῶν καταχθονίων.

Οἱ ἄνθρωποι ἀτυχῶς δέν ἠμποροῦν νά ἀνεχθοῦν τήν διαφορετικότητα εἰς τόν συνάνθρωπόν των. Δέν ἠμποροῦν νά δεχθοῦν τήν διαφορετικήν φυλετικήν καταγωγήν τοῦ ἀνθρώπου, τάς διαφορετικάς ἀντιλήψεις καί πεποιθήσεις του, πολιτικάς, θρησκευτικάς, κοινωνικάς.

Ἡ ἱστορία, ὅμως, ἔχει ἀποδείξει ὅτι ἀληθινή πρόοδος δέν δύναται νά ὑπάρξῃ χωρίς Θεόν. Οὐδεμία κοινωνία δύναται νά εἶναι ἀληθῶς προοδευτική καί εὐδαίμων, ἐάν δέν ὑπάρχῃ ἐλευθερία. Ἀλλά ἡ ἀληθινή ἐλευθερία ἀποκτᾶται μόνον μέ τήν παραμονήν πλησίον τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἱστορία τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος ἐπιβεβαιοῖ τραγικῶς αὐτήν τήν ἀλήθειαν. Ἡ ἀνθρωπότης ἐγνώρισε τήν ἐκ τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης πηγάσασαν φρίκην μέ τά ἑκατομμύρια θυμάτων τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καί τῶν ρατσιστικῶν διωγμῶν.

Ταὐτοχρόνως ὅμως ἔζησε καί τήν φρίκην τῶν δυνάμεων ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι, ὀνομάζουσαι ἑαυτάς προοδευτικάς, διέπραξαν ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας ἀναλόγου μεγέθους καί σκληρότητος ἐγκλήματα εἰς τήν Ἀνατολικήν Εὐρώπην.

Οὕτω, λοιπόν, ὁ ὁλοκληρωτισμός δέν γνωρίζει πολιτικάς παρατάξεις, ὡς ἀπότοκος ἑνός ἀνθρωπισμοῦ ἄνευ Χριστοῦ, μέ φυσικήν ἀπόληξιν τόν ὄλεθρον καί τόν θάνατον.

Πάντα ταῦτα βεβαιοῦν ὅτι πᾶσα προσπάθεια διά ἀληθινήν ἐλευθερίαν ἄνευ Θεοῦ εἶναι καταδικασμένη εἰς τραγῳδίαν.

Εἰς τήν κυριαρχίαν αὐτήν τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ἡ Ἐκκλησία ἀπαντᾷ μέ τήν χάριν καί τήν δύναμιν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Αὐτός, ὁ Ὁποῖος ἀνέλαβεν εἰς Ἑαυτόν τάς ἀσθενείας καί τά παθήματα ἑκάστου ἀνθρώπου, παρέχει εἰς τόν κόσμον διά τῆς Ἀναστάσεώς Του καί τήν βεβαιότητα ὅτι «νενίκηται ὁ θάνατος».

Ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή εἶναι δῶρον καί φῶς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον «φαίνει πᾶσιν». Ἄς τιμήσωμεν ὅλοι τό δῶρον.

Ἄς εὐχαριστήσωμεν οἱ πάντες τόν Δωρητήν, τόν «ὡς ἐν ἐσόπτρῳ διά σαρκός λάμψαντα τῷ κόσμῳ καί τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῖς ἔθνεσι δείξαντα».

Δεῦτε, λοιπόν, λάβωμεν φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός τῆς Ζωῆς. Δεῦτε, ἀποδεχθῶμεν καί ὑποδεχθῶμεν τήν δωρεάν τῆς ἀναστάσεως καί ἀναφωνήσωμεν ἐκ καρδίας μεγαλοφώνως:

Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος! Χαίρετε λαοί καί ἀγαλλιᾶσθε!

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιδ΄
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα 
εὐχέτης πάντων ὑμῶν
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ www.fanarion-blogspot.gr

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Mεγάλη Πέμπτη





normal_mdeipnos

Δύο βασικά γεγονότα χαρακτηρίζουν τις ιερές ακολουθίες της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης: ο Μυστικός Δείπνος του Κυρίου Ιησού Χριστού με τους μαθητές Του και η προδοσία του Ιούδα. Το βαθύτερο νόημα και των δύο αυτών γεγονότων είναι η αγάπη . Ο Μυστικός Δείπνος είναι η εσχατολογική αποκάλυψη της σωτηριώδους αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, της αγάπης που είναι η καρδιά της σωτηρίας. Η προδοσία του Ιούδα αποκαλύπτει ότι η αμαρτία, ο θάνατος και η αυτοκαταστροφή οφείλονται επίσης στην αγάπη · αλλά σε μια αγάπη καταστροφική, μια αγάπη που διαιρεί, διαλύει και οδηγεί εκεί που κάθε άλλο παρά αγάπη κυριαρχεί. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το μυστήριο τούτης της μοναδικής ημέρας, της Μεγάλης Πέμπτης. Οι ιερές ακολουθίες της, όπου το φως και το σκοτάδι, η χαρά και η λύπη είναι παράξένα αναμειγμένα, μας προκαλούν σε μια επιλογή από την οποία εξαρτάται ο τελικός προορισμός του καθενός από μας.
«Προ δε της εορτής του Πάσχα ειδώς ο Ιησούς ότι ελήλυθεν αυτού η ώρα… αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς…» (Ιω. 13, 1). Για να καταλάβουμε το νόημα του μυστικού Δείπνου θα πρέπει να τον δούμε σαν τέλος της μεγαλειώδους ενέργειας της Θείας Αγάπης, η οποία άρχισε με τη δημιουργία του κόσμου και τώρα ολοκληρώνεται με το Θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού.
«Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ιω. 4, 8). Και το πρώτο δώρο της Αγάπης ήταν η ζωή . Το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής ήταν η κοινωνία. Για να ζήσει ο άνθρωπος έπρεπε να τρώει και να πίνει, να συμμετέχει στη ζωή του κόσμου. Έτσι ο κόσμος ήταν θεία αγάπη που έγινε τροφή, έγινε Σώμα του ανθρώπου. Και όντας ζωντανός, δηλαδή συμμετέχοντας στον κόσμο, ο άνθρωπος έπρεπε να ζει σε κοινωνία με τον Θεό, να βρει νόημα στον Θεό, να βρει σ’ Αυτόν το περιεχόμενο και το τέλος της ζωής του. Κοινωνία με τον κόσμο – το δημιούργημα του Θεού – ήταν πραγματική κοινωνία με τον Θεό.
Ο άνθρωπος έλαβε την τροφή του από τον Θεό και κάνοντας την σώμα του και ζωή του, πρόσφερε ολόκληρο τον κόσμο στον Θεό μεταμορφώνοντας τον σε ζωή «εν Χριστώ». Η αγάπη του Θεού έδωσε στον άνθρωπο ζωή, η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό μεταμόρφωσε αυτή τη ζωή σε κοινωνία με τον Θεό. Αυτός ήταν ο Παράδεισος . Η ζωή στον παράδεισο ήταν, πραγματικά, ευχαριστιακή . Μέσα από τον άνθρωπο και την αγάπη του για τον Θεό, όλη η δημιουργία επρόκειτο να αγιαστεί και να μεταμορφωθεί σ’ ένα μυστήριο της Θείας Παρουσίας και ο άνθρωπος θα ήταν ο λειτουργός αυτού του μυστηρίου.
Με την αμαρτία όμως ο άνθρωπος έχασε αυτή την ευχαριστιακή ζωή. Την έχασε γιατί έπαψε να βλέπει τον κόσμο σαν μέσο επικοινωνίας με τον Θεό, και τη ζωή του σαν ευχαριστία, σαν λατρεία και ευγνωμοσύνη… Αγάπησε τον εαυτό του για τον εαυτό του και τον κόσμο για τον κόσμο. Έκανε τον εαυτό του και τον κόσμο αυτοσκοπό. Αγάπησε τόσο τον εαυτό του ώστε τον έκανε το κέντρο, το περιεχόμενο και το τέλος της ύπαρξης του. Πίστεψε ότι η πείνα και η δίψα του, δηλαδή η εξάρτηση της ζωής του από τον κόσμο, θα μπορούσε να ικανοποιηθεί από αυτόν τον κόσμο, από την τροφή που προσφέρει ο κόσμος. Αλλά ο κόσμος και η τροφή, από τη στιγμή που αποχωρίζονται από το αρχικό μυστηριακό νόημα τους – σαν μέσα επικοινωνίας με τον Θεό – από τη στιγμή που δεν προσλαμβάνονται σαν δώρα του Θεού και δεν ικανοποιούν την πείνα και τη δίψα για τον Θεό, παύουν να προσφέρουν κάποια ικανοποίηση και κάποιο πλήρωμα. Με αλλά λόγια, όταν ο Θεός δεν είναι πια το αληθινό περιεχόμενο και το νόημα της ζωής του κόσμου, παύει να ικανοποιείται η πείνα και η δίψα γιατί ο κόσμος δεν έχει αυτοζωή… Έτσι τοποθετώντας σ’ αυτά την αγάπη του ο άνθρωπος ξέκοψε από το μόνο αντικείμενο όλης της αγάπης, όλης της πείνας, όλων των επιθυμιών. Και πέθανε. Πέθανε γιατί ο θάνατος είναι η αναπόφευκτη «αποσύνθεση» της ζωής της ξεκομμένης από τη μόνη πηγή και το αυθεντικό περιεχόμενο.
Ο άνθρωπος αντί να βρει ζωή σ’ αυτόν τον κόσμο και στην τροφή που του προσφέρει ο κόσμος, βρήκε το θάνατο. Η ζωή έγινε πια κοινωνία με το θάνατο αντί να μεταμορφώνει τον κόσμο μέσα από την πίστη, την αγάπη, τη λατρεία του Θεού και την κοινωνία μαζί Του. Ο άνθρωπος υποτάχτηκε εξ ολοκλήρου στον κόσμο, έπαψε να είναι ο λειτουργός του και έγινε ο σκλάβος του. Με την αμαρτία του ολόκληρος ο κόσμος έγινε ένα απέραντο νεκροταφείο όπου οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι σε θάνατο διότι είναι «καθήμενοι εν χώρα και σκιά θανάτου…» (Ματθ. 4, 16).
Αν και ο άνθρωπος πρόδωσε, ο θεός όμως έμεινε πιστός στον άνθρωπο, δεν έστριψε τα νώτα του. «Ου γαρ απεστράφης το πλάσμα σου εις τέλος, ο εποίησας Αγαθέ, ουδέ επελάθου έργου χειρών σου, αλλ’ επεσκέψω πολυτρόπως δια σπλάχνα ελέους σου». (Ευχή από τη Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου). Ένα καινούργιο θεϊκό έργο άρχισε · το έργο της απολύτρωσης και της σωτηρίας. Και ολοκληρώθηκε, το έργο αυτό, με τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, ο οποίος, για να επανορθώσει τον άνθρωπο στο «αρχαίο κάλλος» του και να επαναφέρει τη ζωή στο επίπεδο της κοινωνίας με το Δημιουργό της, έγινε Άνθρωπος. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας με όλα τα χαρακτηριστικά της: την πείνα, τη δίψα, τη λαχτάρα για αγάπη, για ζωή. Στο πρόσωπο του ενανθρωπίσαντος Χριστού αποκαλύφθηκε η αληθινή ζωή η οποία είχε αρχικά δοθεί στον άνθρωπο σαν πλήρης και τέλεια Ευχαριστία, σαν πλήρης και τέλεια κοινωνία με τον Θεό. Ο Θεάνθρωπος Χριστός αρνήθηκε τον βασικό ανθρώπινο πειρασμό: να ζήσει «επ’ άρτω μόνο». Αποκάλυψε ότι ο Θεός και η Βασιλεία Του είναι ο πραγματικός άρτος, η πραγματική ζωή του ανθρώπου. Αυτή την τέλεια ευχαριστιακή Ζωή, τη γεμάτη από τον Θεό – και κατά συνέπεια θεία και αθάνατη ζωή – την έδωσε σε όλους τους πιστούς Του. Δηλαδή οι πιστοί στον θεό βρίσκουν σ’ Αυτόν το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής τους. Ακριβώς αυτό είναι το βαθύτερο, το υπέροχο νόημα του Μυστικού Δείπνου.
Ο Ιησούς Χριστός πρόσφερε τον Εαυτό Του σαν την αληθινή, την ουσιαστική τροφή του άνθρωπου, γιατί η ζωή του Χριστού είναι η αληθινή ζωή. Έτσι η κίνηση της Θείας Αγάπης που είχε αρχίσει στον Παράδεισο με την προσφορά του Θεού «από παντός ξύλου εν τω Παραδείσω βρώσει φάγη» (γιατί τροφή είναι η ζωή του ανθρώπου) φτάνει τώρα στην αποκορύφωση της με κείνο το θεϊκό «λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου…» (γιατί ο Θεός είναι η ζωή του ανθρώπου). Ο Μυστικός Δείπνος, λοιπόν, είναι η αποκατάσταση του Παραδείσου της τρυφής , αποκατάσταση της ζωής σαν Ευχαριστία και Κοινωνία.
Αλλά αυτή η ώρα της έσχατης Αγάπης είναι επίσης και η ώρα της έσχατης προδοσίας. Ο Ιούδας εγκαταλείπει το φως που πλημμύριζε το «Μέγα Ανώγαιον» και μπαίνει στο σκοτάδι. «Λαβών ουν το ψωμίον εκείνος ευθέως εξήλθεν · ην δε νυξ» (Ιω. 13, 30). Γιατί έφυγε; Διότι αγαπούσε , απαντάει το Ευαγγέλιο. Και αυτή η μοιραία (θανατηφόρα) αγάπη τονίζεται επαναληπτικά στους ύμνους της Μεγάλης Πέμπτης. «Ο τρόπος σου δολιότητος γέμει, παράνομε Ιούδα · νοσών γαρ φιλαργυρίαν, εκέρδησας μισανθρωπίαν · ει γαρ πλούτον ηγάπας, τι τω περί πτώχειας διδάσκοντι εφοίτας; ει δε και εφίλεις, ίνα τι επώλεις τον ατίμητον;…». Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι αντικείμενο της αγάπης του Ιούδα ήταν ο «χρυσός». Ο χρυσός , το χρήμα εδώ αντιπροσωπεύει όλες τις διεστραμμένες και καταστρεπτικές αγάπες που οδηγούν τον άνθρωπο στην άρνηση του Θεού. Είναι, στην πραγματικότητα αγάπη κλεμένη από τον Θεό και ακριβώς γι’ αυτό ο Ιούδας είναι ο κλέφτης. Και όταν κάποιος δεν αγαπάει τον Θεό και γενικά η αγάπη του δεν προέρχεται από τον Θεό, ακόμα και τότε ο άνθρωπος αγαπάει και επιθυμεί – γιατί είναι δημιουργημένος ν’ αγαπάει και η αγάπη είναι η φύση του – αλλά ένα σκοτεινό και αυτοκαταστροφικό πάθος τον οδηγεί στο θάνατο.

Κάθε χρόνο καθώς γιορτάζουμε τη μεγάλη αυτή ημέρα της Αγίας Πέμπτης και βυθιζόμαστε στο ατέρμονο φως της και στα απύθμενα βάθη των νοημάτων της ημέρας αυτής, η ίδια αποφασιστική ερώτηση απευθύνεται στον καθένα από μας: εγώ ανταποκρίνομαι στην αγάπη του Θεού και την αποδέχομαι σαν ζωή μου, ή ακολουθώ τον Ιούδα μέσα στο σκοτάδι της νύχτας του;
Οι ακολουθίες της Μεγάλης Πέμπτης περιλαμβάνουν τον Όρθρο, τον Εσπερινό και ακολουθεί η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Παλαιά στους Καθεδρικούς Ναούς τελούσαν την ειδική ακολουθία του «Νιπτήρος» μετά τη Θεία Λειτουργία. Σήμερα αυτό γίνεται σε ελάχιστα μοναστήρια. Ενώ ο Διάκονος διαβάζει το Ευαγγέλιο, ο Επίσκοπος (ή ο Ηγούμενος) πλένει τα πόδια δώδεκα ιερέων (ή μοναχών), γεγονός που θυμίζει ότι η αγάπη του Χριστού είναι το θεμέλιο της ζωής της Εκκλησίας και χαρακτηρίζει όλες τις σχέσεις μέσα στην Εκκλησία. Επίσης στις πρώτες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες συνηθιζόταν παλαιά να γίνεται τη Μεγάλη Πέμπτη η ακολουθία του Αγίου Μύρου το οποίο χρησιμοποιείται στο μυστήριο του Αγίου Χρίσματος. Σήμερα όμως το Άγιο Μύρο ετοιμάζεται μόνο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως σε ειδική ακολουθία τη Μεγάλη Πέμπτη. Στην ακολουθία αυτή παίρνουν μέρος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, o ι Μητροπολίτες και όλος ο κλήρος του Αγίου Θρόνου. Με το Άγιο Χρίσμα που παίρνουμε μετά τη βάπτιση μας δεχόμαστε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Έτσι η καινούργια αγάπη, που φέρνει ο Χριστός στη γη, μας σφραγίζει την ημέρα που, σαν νέα μέλη, μπαίνουμε στην Εκκλησία .
Στον Όρθρο τα τροπάρια τονίζουν το θέμα της ημέρας που είναι η αντίθεση ανάμεσα στην αγάπη του Χριστού και στην «ακόρεστη ψυχή» του Ιούδα. Ένα από τα πολλά τροπάρια μας λέει:
«Ότε οι ένδοξοι Μαθηταί, εν τω νιπτήρι του Δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής φιλαργυρίας νοσήσας εσκοτίζετο · και ανόμοις κριταίς σε τον δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων εραστά, τον δια ταύτα αγχόνη χρησάμενον · φεύγε ακόρεστον ψυχήν, την Διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν. Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε, δόξα σοι»

Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκά 22, 1-39) είναι η εξιστόρηση των γεγονότων που έγιναν σε κείνο το «ανώγαιον μέγα εστρωμένον». Ακολουθεί ο ωραιότατος κανόνας – γεμάτος με θεολογικά νοήματα – ποίημα Κοσμά Μονάχου: «Τμηθείση τμάται, πόντος ερυθρός…». Αυτός μας δίνει την ώθηση για αυτοσυγκέντρωση και σκέψη πάνω στο εσχατολογικό νόημα του Μυστικού Δείπνου. Ο τελευταίος Ειρμός της 9ης Ωδής μας καλεί να πάρουμε μέρος στο αθάνατο τραπέζι που με δεσποτική φιλοξενία μας παρέχει ο Κύριος:
«Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης, εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί, δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα Λόγον, εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν»
Στον Εσπερινό μετά το «Κύριε, εκέκραξα προς σε…» στα ιδιόμελα των Αίνων που ακολουθούν τονίζεται η φοβερή πνευματική παρακμή του Ιούδα: Η προδοσία. Αντιπροσωπευτικό είναι το εξής στιχηρό:
«Ιούδας ο δούλος και δόλιος, ο μαθητής και επίβουλος, ο φίλος και διάβολος, εκ των έργων απεφάνθη. Ηκολούθει γαρ τω Διδασκάλω, και καθ’ εαυτόν εμελέτα την προδοσίαν · έλεγεν εν εαυτώ · Παραδώσω τούτον, και κερδήσω τα συναχθέντα χρήματα · Επεζήτει δε και το μύρον πραθήναι, και τον Ιησούν δόλω κρατηθήναι · Απέδωκεν ασπασμόν, παρέδωκε τον Χριστόν και ως πρόβατον επί σφαγήν, ούτως ηκολούθει, ο μόνος εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος»
Μετά την Είσοδο του ιερού Ευαγγελίου διαβάζονται τρία αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη:
1) Έξοδος 19, 10-19. Ο Θεός «εν γνόφω» κατέρχεται στο όρος Σινά και ο Μωυσης με το λαό εξέρχεται σε συνάντηση Του. Αυτό προεικονίζει την έλευση του Χριστού στον κόσμο και μάλιστα στην Ευχαριστιακή συνάντηση.
2) Ιώβ 38, 1-23, 42, 1-5. Ο Θεός συνομιλεί με τον Ιώβ, και ο Ιώβ άπαντα: «… τις δε αναγγέλλει μοι α ουκ ήδειν, μεγάλα και θαυμαστά, α ουκ επιστάμην;» Και αυτά τα «μεγάλα και θαυμαστά» εκπληρώνονται τώρα σε τούτο το υπέρλαμπρο «Ανώγαιον» με τα ύψιστα Δώρα: το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
3) Ησαΐας 50, 4-11. Οι προφητείες για τα Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Τον νώτον μου έδωκα εις μάστιγας, τας δε σιαγόνας μου εις ραπίσματα, το δε πρόσωπον μου ουκ απέστρεψα από αισχύνης εμπτυσμάτων…»
Στον Απόστολο διαβάζεται από την Α’ προς Κορινθίους Επιστολή (11, 23-32) η περιγραφή του Μυστικού Δείπνου και το νόημα της Θείας Κοινωνίας όπως τα δίνει ο Απόστολος Παύλος.
Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακολουθεί, είναι το μεγαλύτερο σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, και είναι κομμάτια και από τα τέσσερα Ευαγγέλια. Αναφέρει όλη την ιστορία του Μυστικού Δείπνου, της προδοσίας του Ιούδα, και της σύλληψης του Ιησού Χριστού στον κήπο της Γεσθημανής.
Ακολουθεί η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, όπου αντί του Χερουβικού Ύμνου και του Κοινωνικού ψάλλεται ο ύμνος που λέμε πάντα πριν από τη Θεία Κοινωνία:
«Του Δείπνου σου του μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε · ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημα σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας. Αλλ’ ως ο ληστής ομολογώ σοι · Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου»
Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Σύντομη λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Εκδ. Ακρίτας 1990.


Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑ 2014
E-mail Εκτύπωση PDF
Κυριακή 13.04.2014   Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Χαλάνδρων   Θεία Λειτουργία
Κυριακή 13.04.2014   Ιερός Ναός Γενεσίου Θεοτόκου Λεπτοπόδων   Ακολουθία Νυμφίου, ώρα 7.30 μ.μ.
Μ. Δευτέρα 14.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Παρπαριάς   Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία, ώρα 8.30 π.μ.
Μ. Δευτέρα 14.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Πυραμάς   Ακολουθία Νυμφίου, ώρα 7.00 μ.μ.
Μ. Τρίτη 15.04.2014   Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων Ποταμιάς   Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία, ώρα 8.30 π.μ.
Μ. Τρίτη 15.04.2014   Ιερά Μονή Μουνδών   Ακολουθία Νυμφίου, ώρα 6.00 μ.μ.
Μ. Τετάρτη 16.04.2014   Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Αγίου Γάλακτος   Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία, ώρα 8.30 π.μ.
Μ. Τετάρτη 16.04.2014   Ιερός Ναός Ταξιαρχών Τρυπών   Ακολουθία Όρθρου Μ. Πέμπτης, ώρα 6.00 μ.μ.
Μ. Πέμπτη 17.04.2014    Ιερός Ναός Προφήτου Ηλιού Σπαρτούντος   Θεία Λειτουργία, ώρα 7.30 π.μ.
Μ. Πέμπτη 17.04.2014   Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος Εγρηγόρου   Ακολουθία Αγίων Παθών
Μ. Παρασκευή 18.04.2014   Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου   Εσπερινός Αποκαθηλώσεως
Μ. Παρασκευή 18.04.2014   Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου   Ακολουθία Επιταφίου
Μ. Σάββατο 19.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Οινουσσών   Θεία Λειτουργία
Μ. Σάββατο 19.04.2014   Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου   Τελετή Αναστάσεως-Θεία Λειτουργία
ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ Κυριακή 20.04.2014   Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Χίου   Εσπερινός Αγάπης, ώρα 10.00 π.μ.
ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ Κυριακή 20.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Καρδαμύλων   Εσπερινός Αγάπης, ώρα 6.00 μ.μ.
Τρίτη 22.04.2014   Ιερά Μονή Αγίου Μηνά   Θεία Λειτουργία
Τρίτη 22.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Φρουρίου   Μ. Εσπερινός, ώρα 7 μ.μ.
Τετάρτη 23.04.2014   Ιερός Καθεδρικός Ναός Αγίου Γεωργίου Βροντάδου   Θεία Λειτουργία
Πέμπτη 24.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Μάρκου Βροντάδου   Μ. Εσπερινός, ώρα 7 μ.μ.
Πάρασκευή 25.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Μάρκου Βροντάδου   Θεία Λειτουργία
Παρασκευή 25.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Μάρκου Βροντάδου   Μεθεόρτιος Εσπερινός, ώρα 6.30 μ.μ.
Σάββατο 26.04.2014   Ιερός Ναός Αγίου Μακαρίου Βροντάδου   Θεία Λειτουργία
Σάββατο 26.04.2014   Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Κοινής   Εσπερινός
Κυριακή 27.04.2014   Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Λετσαίνης   Θεία Λειτουργία
Δευτέρα 28.04.2014   Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας   Θεία Λειτουργία
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
Προκήρυξις κενῆς ὀργανικῆς θέσεως τακτικοῦ Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἰακώβου πόλεως Χίου
Ἀ­ριθμ. Πρωτ. 901 
Ἀ­ριθμ. Δι­εκπ. 377 
Π Ρ Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Ι Σ

Ἔχοντες ὑπ’ ὄψει τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 29, παρ. 1, τοῦ ἄρθρου 38, παρ. 2, τοῦ Ν. 590/1977, «Περί τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» καί τῶν ἄρθρων 4-7 τοῦ ὑπ’ ἀριθ. 230/2012 Κανονισμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, «Περί Ἐφημερίων καί Διακόνων», προκειμένου νά πληρώσωμεν τήν κενήν ὀργανικήν θέσιν τακτικοῦ Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

Ἁγίου Ἰακώβου πόλεως Χίου

καλοῦμεν τούς βουλομένους καί ἔχοντας τά κανονικά καί νόμιμα προσόντα, ὅπως ἐντός μηνός ἀπό τῆς δημοσιεύσεως τῆς παρούσης ὑποβάλωσιν ἡμῖν τά ἀπαιτούμενα δικαιολογητικά διά τήν κατάληψιν τῶν ἀνωτέρω κενῶν θέσεων.

Ἐν Χίῳ τῇ 11ῃ Ἀπριλίου 2014

Ὁ Μητροπολίτης

+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν ΜΑΡΚΟΣ
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ
13-4-2014 Κυριακή Βαΐων (ἑσπέρας) Ἀκολ. Νυμφίου, ὥρα 5.00 μ.μ.
14-4-2014 Μεγάλη Δευτέρα (ἑσπέρας) Ἀκολ. Νυμφίου, ὥρα 5.00 μ.μ.
15-4-2014 Μεγάλη Τρίτη (ἑσπέρας) Ἀκολ. Νυμφίου, ὥρα 5.00 μ.μ.
16-4-2014 Μεγάλη Τετάρτη (ἑσπέρας) Ἱερόν Εὐχέλαιον, ὥρα 4.00 μ.μ.
17-4-2014 Μεγάλη Πέμπτη (πρωί) Θ. Λειτουργία, ὥρα 7.30 π.μ.
17-4-2014 Μεγάλη Πέμπτη (ἑσπ.) Ἀκολ. Παθῶν- Α΄-ΣΤ΄Εὐαγ.), ὥρα  4.00 μ.μ.
17-4-2014 Μεγάλη Πέμπτη (ἑσπ.) Ἀκολ. Παθῶν- Ζ΄-ΙΒ΄Εὐαγ.)
18-4-2014 Μεγάλη Παρασκευή Ἑσπ. Ἀποκαθ. - Ἐπιτάφ. Θρῆνος,  ὥρα  2.30 μ.μ.
19-4-2014 Μέγα Σάββατον (πρωΐ) Θ. Λειτουργία, ὥρα 7.30  π.μ.
19-4-2014 Μέγα Σάββατον (ἑσπέρας) Τελετή Ἀναστάσεως, ὥρα 9.00 μ.μ.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ
13-4-2014 Κυριακή Βαΐων  (ἑσπέρας) Ἀκολ. Νυμφίου, ὥρα  5.00 μ.μ.
14-4-2014 Μεγάλη Δευτέρα (πρωί) Θ. Λ. Προηγ.,  ὥρα  6.30 μ.μ.
14-4-2014 Μεγάλη Δευτέρα (ἑσπέρας) Ἀκολ. Νυμφίου, ὥρα  5.00 μ.μ.
15-4-2014 Μεγάλη Τρίτη (ἑσπέρας) Ἀκολ. Νυμφίου, ὥρα 5.00 μ.μ.
16-4-2014 Μεγάλη Τετάρτη (πρωί) Θ. Λ. Προηγ., ὥρα   6.30 μ.μ.
16-4-2014 Μεγάλη Τετάρτη (ἑσπέρας) Ἱερόν Εὐχέλαιον, ὥρα 4.30 μ.μ.
17-4-2014 Μεγάλη Πέμπτη (ἑσπ.) Ἀκολ. Παθῶν- Α΄-ΣΤ΄Εὐαγ.) ὥρα  4.00 μ.μ.
17-4-2014 Μεγάλη Πέμπτη (ἑσπ.) Ἀκολ. Παθῶν- Ζ΄-ΙΒ΄Εὐαγ.)
18-4-2014 Μεγάλη  Παρασκευή (πρωί)    Μ.ᾮραι - Ἑσπ.Ἀποκαθ., ὥρα  10.30  π.μ.   
18-4-2014 Μεγάλη  Παρασκευή  (ἑσπέρας) Ἐπιτ. Θρῆνος, ὥρα 4.30 μ.μ.
19-4-2014 Μέγα  Σάββατον (πρωί) Θ. Λειτουργία, ὥρα 7.30 π.μ.
19-4-2014 Μέγα  Σάββατον (ἑσπέρας) Τελετή Ἀναστάσεως, ὥρα  10.00 μ.μ.
21-4-2014 Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου Θ. Λειτουργία, ὥρα  7.00 π.μ.    
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

13 Ἀπριλίου 2014 - Κυριακὴ ΣΤ΄ τῶν Βαΐων
E-mail Εκτύπωση PDF
VaioforosΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 15
Κυ­ρια­κὴ ΣΤ΄ τῶν Βα­ΐ­ων
13 Ἀ­πρι­λί­ου 2014
Ἰ­ω­άν­νου ιβ, 1-18
Θρι­αμ­βευ­τι­κὰ, μέ­σα ἀ­πὸ τὶς ἐ­πευ­φη­μί­ες τοῦ πλή­θους καὶ τὶς ζη­τω­κραυ­γὲς τοῦ ὄ­χλου, ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, εἰ­σέρ­χε­ται ὁ Χρι­στός στὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα. Δι­α­ψεύ­δει ὅ­μως τὶς προσ­δο­κί­ες τοῦ λα­οῦ, για­τί ἡ πο­ρεί­α του δὲν συν­δέ­ε­ται μὲ ἐ­ξου­σί­ες καὶ δό­ξες κο­σμι­κές, ἀλ­λὰ εἶ­ναι ὁ Βα­σι­λιὰς ποὺ θὰ ἀ­κο­λου­θή­σει τὸ δρό­μο τοῦ Γολ­γο­θὰ καὶ τοῦ Σταυ­ροῦ, δί­νον­τας μί­α ἄλ­λη δι­ά­στα­ση στὴν ἔν­νοι­α τῆς ἐ­ξου­σί­ας.

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, μέ­σα ἀ­πὸ τὶς κα­τα­νυ­κτι­κὲς ἀ­κο­λου­θί­ες ποὺ με­ταρ­σι­ώ­νουν τὸν ἄν­θρω­πο σὲ ἀ­νώ­τε­ρες βι­ω­μα­τι­κὲς βαθ­μί­δες, μᾶς προ­σκα­λεῖ σὲ μί­α συ­νο­δοι­πο­ρί­α μα­ζί Του, ἡ ὁ­ποί­α ἀ­πεγ­κλω­βί­ζει ἀ­πὸ τὴ ρου­τί­να τῆς κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας καὶ τὴν «πα­θο­γέ­νεια» ποὺ τὴν χα­ρα­κτη­ρί­ζει. Στὴ συ­νο­δοι­πο­ρί­α αὐ­τὴ ἀ­φή­νου­με πί­σω τὸν ἑ­αυ­τό μας γιὰ νὰ τὸν ἀ­να­κα­λύ­ψου­με σὲ ἕ­να ἄλ­λο ἐ­πί­πε­δο, πο­λὺ πιὸ αὐ­θεν­τι­κό, πο­λὺ πιὸ ἀ­λη­θι­νό. Τὸ ἐ­πί­πε­δο ἐ­κεῖ­νο τῆς ζω­ῆς καὶ τῆς ἀ­νά­στα­σης. «Δεῦ­τε οὖν καὶ ἡ­μεῖς, κε­κα­θαρ­μέ­ναις δι­α­νο­ί­αις, συμ­πο­ρευ­θῶ­μεν αὐ­τῷ, καὶ συ­σταυ­ρω­θῶ­μεν, καὶ νε­κρω­θῶ­μεν δι' αὐ­τόν…, ἵ­να καὶ συ­ζή­σω­μεν αὐ­τῷ». Σα­φὴς καὶ ξε­κά­θα­ρη ἡ προ­τρο­πὴ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας γιὰ τὴ βα­σι­κὴ προ­ϋ­πό­θε­ση τῆς πιὸ με­γα­λει­ώ­δους συ­νο­δοι­πο­ρί­ας στὴν ὁ­ποί­α μᾶς προ­σκα­λεῖ.
Ἡ εἴ­σο­δος τοῦ Χρι­στοῦ στὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα εἶ­χε θρι­αμ­βευ­τι­κὸ χα­ρα­κτῆ­ρα. Γι’ αὐ­τὸ καὶ ἡ ὑ­μνο­λο­γί­α τῆς ἡ­μέ­ρας κι­νεῖ­ται σὲ ἀ­νά­λο­γες συ­χνό­τη­τες. Ἐμ­φα­νί­ζει τὸν Βα­σι­λέ­α τῶν πάν­των νὰ εἰ­σέρ­χε­ται στὴν ἁ­γί­α πό­λη σὲ μί­α πο­ρεί­α κα­τα­τρό­πω­σης τοῦ θα­νά­του καὶ ἀ­νά­δει­ξης τῆς ἐ­λευ­θε­ρί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που ἀ­πὸ τὶς δυ­νά­μεις τοῦ σκό­τους.
Βέ­βαι­α, ὁ ὄ­χλος ξε­σποῦ­σε σ’ ἕ­να πα­ρα­λή­ρη­μα ἐν­θου­σια­σμοῦ. Ἡ γρα­φί­δα τοῦ εὐ­αγ­γε­λι­στῆ δί­νει τὴν πλη­ρο­φο­ρί­α ὅ­τι «ἐ­σεί­σθη πᾶ­σα ἡ πό­λις». Δο­νοῦ­σε ἡ κραυ­γὴ «ὡ­σαν­νά, εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου». Ὁ Χρι­στὸς ὅ­μως δὲν πα­ρα­σύ­ρε­ται ἀ­πὸ τὶς ἐ­πευ­φη­μί­ες τοῦ κό­σμου. Γνω­ρί­ζει ὅ­τι τὸν ἐν­θου­σια­σμὸ του εὔ­κο­λα μπο­ρεῖ νὰ δι­α­δε­χθεῖ ἡ ἀ­πο­στρο­φὴ καὶ ἡ ἐγ­κα­τά­λει­ψη. Τὸ «ὡ­σαν­νὰ» ἀ­κο­λου­θεῖ τὸ «ἄ­ρον, ἄ­ρον, σταύ­ρω­σον αὐ­τόν».
Ἡ εἴ­σο­δος τοῦ Χρι­στοῦ στὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα ση­μα­το­δο­τεῖ τὴν φα­νέ­ρω­σή του ὡς βα­σι­λιᾶ, ὁ ὁ­ποῖ­ος πο­ρεύ­ε­ται πρὸς τὸ Πά­θος. Εἶ­ναι βα­σι­λιὰς για­τί πο­ρεύ­ε­ται πρὸς τὸ Πά­θος˙ καὶ πο­ρεύ­ε­ται πρὸς τὸ Πά­θος για­τί εἶ­ναι ὁ ἀ­λη­θι­νὸς βα­σι­λιάς. Ἀ­να­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ ὁ Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­σό­στο­μος: «διὰ τοῦ­το αὐ­τὸν βα­σι­λέ­α κα­λῶ, ἐ­πει­δὴ βλέ­πω αὐ­τὸν σταυ­ρού­με­νον, βα­σι­λέ­ως γὰρ ἐ­στι τὸ ὑ­πὲρ τῶν ἀρ­χο­μέ­νων ἀ­πο­θνή­σκειν».
Ὁ Χρι­στὸς ὡς Βα­σι­λιάς, δὲν ἐν­δύ­ε­ται μὲ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε δι­α­κρι­τι­κὰ ἐ­ξου­σί­ας, ἀλ­λὰ «ἔρ­χε­ται κα­θή­με­νος ἐ­πὶ πῶ­λον ὄ­νου». Ἡ πρα­ό­τη­τά του συν­ται­ριά­ζει ἀ­πό­λυ­τα μὲ τὴν τα­πεί­νω­σή του. Τὸ που­λά­ρι εἶ­ναι ἡ εἰ­κό­να τῆς εἰ­ρή­νης. Ἡ εἰ­ρή­νη ποὺ φέρ­νει ὁ Χρι­στὸς εἶ­ναι ἡ προ­σφο­ρὰ τοῦ ἑ­αυ­τοῦ του. Ἔ­τσι ἀ­κρι­βῶς, σὲ αὐ­τὴ τὴ δι­ά­στα­ση εἰ­ρή­νευ­σε τὸν ἄν­θρω­πο, ὅ­ταν τὸν ἔ­νω­σε μὲ τὴν κοι­νω­νί­α τῆς ἀ­γά­πης καὶ τῆς ζω­ῆς τοῦ Θε­οῦ.
Ἡ ἀ­λη­θι­νὴ εἰ­ρή­νη εἶ­ναι ἡ ἔκ­φρα­ση τῆς ἀ­γά­πης καὶ τῆς τα­πεί­νω­σης τοῦ Χρι­στοῦ. Μό­νο στὸν τα­πει­νὸ μπο­ρεῖ νὰ ἐμ­φω­λεύ­ει ἡ εἰ­ρή­νη καὶ νὰ με­τα­βάλ­λε­ται σὲ βί­ω­μα καὶ ζω­ή. Ἀν­τί­θε­τα, ὅ­ποι­ος δι­α­κα­τέ­χε­ται ἀ­πὸ ἐ­γω­ι­σμὸ καὶ φι­λαυ­τί­α, ἐμ­φα­νί­ζει συμ­πτώ­μα­τα δι­α­τα­ρα­χῶν στὸν ἐ­σω­τε­ρι­κό του κό­σμο, μὲ ἔκ­δη­λες ὀ­ρέ­ξεις γιὰ κυ­ρι­αρ­χί­α ἐ­πὶ τῶν συ­ναν­θρώ­πων του.
Ὁ Χρι­στὸς θυ­σιά­ζει τὸν ἑ­αυ­τὸ του «ὑ­πὲρ τῆς τοῦ κό­σμου ζω­ῆς καὶ σω­τη­ρί­ας». Αὐ­τὴ τὴ σω­τη­ρί­α πο­θεῖ κα­τὰ βά­θος ὁ λα­ός, ὅ­ταν ὑ­πο­δέ­χε­ται θρι­αμ­βευ­τι­κὰ τὸν Χρι­στὸ στὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα. Ἀν­τί­θε­τα, ἡ κυ­ρι­αρ­χί­α τοῦ ἐ­γω­ι­σμοῦ ἐκ­βάλ­λει στὸ «ἄ­ρον, ἄ­ρον, σταύ­ρω­σον αὐ­τόν». Ἔ­τσι ἔ­γι­νε τό­τε μὲ τὸν ὄ­χλο καὶ αὐ­τὲς οἱ με­τα­πτώ­σεις συ­νε­χί­ζον­ται μέ­χρι σή­με­ρα.
Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μᾶς προ­σκα­λεῖ σὲ μί­α εὐ­λο­γη­μέ­νη συ­νο­δοι­πο­ρί­α μὲ τὸν Χρι­στό, τὸν Κύ­ριο καὶ Σω­τῆ­ρα μας. Μέ­σα ἀ­πὸ τὶς ἱ­ε­ρὲς ἀ­κο­λου­θί­ες, τὴν κα­τα­νυ­κτι­κὴ ὑ­μνο­λο­γί­α καὶ τὴν πε­ρι­γρα­φὴ τῶν γε­γο­νό­των ἀ­πὸ τοὺς ἱ­ε­ροὺς εὐ­αγ­γε­λι­στές, μᾶς κα­λεῖ νὰ ὑ­πο­δε­χθοῦ­με καὶ ἐ­μεῖς τὸν ἐρ­χό­με­νο Βα­σι­λέ­α: «Ἐ­ξέλ­θε­τε ἔ­θνη, ἐ­ξέλ­θε­τε καὶ λα­οὶ καὶ θε­ά­σα­σθε σή­με­ρον, τὸν Βα­σι­λέ­α τῶν Οὐ­ρα­νῶν ὡς ἐ­πὶ θρό­νου ὑ­ψη­λοῦ, ἐ­πὶ πώ­λου εὐ­τε­λοῦς, τὴν Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ προ­σε­πι­βαί­νον­τα». Ἡ ὑ­πο­δο­χὴ αὐ­τὴ μᾶς κα­θι­στᾶ δε­κτι­κοὺς τῶν βα­θύ­τε­ρων βι­ω­μά­των τοῦ Πά­θους καὶ τῆς Ἀ­νά­στα­σης τοῦ Κυ­ρί­ου μας. Ἀ­μήν. ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ  ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 679/246/13-3-2014 "αἱ ὧραι ἐνάρξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος"
E-mail Εκτύπωση PDF
Ἀ­ριθμ. Πρωτ.   679    
Ἀ­ριθμ. Δι­εκπ.  246
Ἐν Χί­ῳ τῇ 13 Μαρ­τί­ου 2014
Ἀ­ριθμ. Μνή­μη Νικηφόρου Κωνσταντινουπόλεως, Πουπλίου ἱερομ. Ἀθηνῶν
ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι αἱ ὧραι ἐνάρξεως τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, ὁρίζονται ὡς κατωτέρω:
Ἡ Ἱερά Ἀκολουθία τοῦ ΝΥΜΦΙΟΥ (ἑσπέρα: ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΒΑΪΩΝ, ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ, ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ)  ἄρχεται ὥραν 7.30΄ μ. μ.,  ἡ δέ Θεία Λειτουργία τῶν ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ 6. 30΄ π. μ.
Τήν Μ. ΤΕΤΑΡΤΗΝ καί ὥραν 6.00΄ μ. μ. : Ἡ Ἀκολουθία τοῦ ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ, καί, ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ὄρθρος τῆς Μεγάλης Πέμπτης.
Τήν Μ. ΠΕΜΠΤΗΝ πρω·ί· : Ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὥρα 7.00΄ π. μ.
Τήν Μ. ΠΕΜΠΤΗΝ ἑσπέρας :  Ἡ Ἀκολουθία τῶν ΑΓΙΩΝ ΠΑΘΩΝ   (12 ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ), ὥρα 7.00΄ μ. μ.
Τήν Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΝ πρωΐ, ὥραν 8.00΄ π. μ.: Ἡ Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων Ὡρῶν, ἐν συνεχείᾳ δέ, περί ὥραν 10.00΄ π. μ., ὁ Μέγας Ἑσπερινός τῆς ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΩΣ.
Τήν Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΝ ἑσπέρας :  Ἡ  Ἀκολουθία τοῦ "ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΘΡΗΝΟΥ", ὥρα 7.00΄μ. μ.
Τό Μ. ΣΑΒΒΑΤΟΝ πρωΐ, ὥραν 7.30΄ π. μ.: Ἡ  Θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου.
Τό ἑσπέρας, ἡ Ἀκολουθία τῆς ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, ἄρχεται ὥραν 11.00΄ μ. μ., τήν δέ 12ην ἀκριβῶς, ἡ ΤΕΛΕΤΗ τῆς ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, ἐπί τῆς ἐξέδρας, εἰς τόν περίβολον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, μετά τήν ὁποίαν ἀκολουθεῖ ἡ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. (Πέρας Θ. Λειτουργίας ὄχι πρίν ἀπό 1.40΄ π.μ.).
Τήν ΚΥΡΙΑΚΗΝ τοῦ ΠΑΣΧΑ καί ὥραν 10.00΄ π. μ., εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Χίου, θά ψαλῇ ὁ Πανηγυρικός ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ τῆς ΑΓΑΠΗΣ ( Β' ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ), θά ἀναγνωσθῇ δέ τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον εἰς διαφόρους γλώσσας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, ἐν ὄψει τῆς Ἑλληνικῆς Προεδρείας, καί θά λάβῃ χώραν ἡ λιτάνευσις τοῦ Ἱεροῦ Λαβάρου τῆς Ἀναστάσεως καί ἡ διανομή τῶν πασχαλινῶν αὐγῶν.
Ἐντολῇ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Δραματική έκκληση για τα φτωχά παιδιά στην Μαδαγασκάρη
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι της Ιεραποστολής,

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μαδαγασκάρης κ.κ.Ιγνάτιος σε επιστολή του στο περιοδικό -ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ μεταξύ των άλλων σημειώνει και τα εξής:

“Τον τελευταίο καιρό διερχόμεθα κρίσιμες στιγμές. Η κρίση της Ελλάδας και της Κύπρου έχει επηρεάσει αισθητά και εμάς. Έχουμε περιορίσει αρκετά τα έξοδα μας, τις μετακινήσεις καθώς επίσης και το εργατικό προσωπικό. Φθασαμε σε σημείο να μην μπορούμε να καλύψουμε τα απαραίτητα έξοδα, καθώς επίσης και τους μισθούς των εργαζομένων στην Ιεραποστολή.
Διακοπή προγραμμάτων

Ήδη σταματήσαμε το πρωινό ρόφημα των παιδιών που δίναμε από την ανάληψη των καθηκόντων μας έως τώρα.

Τα φτωχά παιδιά στερήθηκαν και αυτό το απλό πρωινό, διότι δεν είχαμε την δυνατότητα να αγοράσουμε μπισκότα κι έτσι τα φτωχά αυτά παιδιά έγιναν πιο φτωχά, αφού πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο και στις δουλειές που εργάζονται. Σας υπενθυμίζω ότι περίπου 800 παιδιά ημερησίως έπαιρναν το πρωινό τους στο χώρο της Ιεραποστολής, αλλά στις διακοπές των σχολείων ξεπερνούσαν τα 1200-1300 παιδιά ημερησίως. Η πόρτα της Ιεραποστολής είναι κλειστή πλέον για αυτά τα ξυπόλητα, κουρελιασμένα και με πρησμένες τις κοιλιές τους φτωχά παιδιά, που έφθαναν από πολύ μακριά έως και 3 χλμ.

 
Το ίδιο συνέβη και με την διανομή τροφίμων σε 130 οικογένειες κάθε Δευτέρα. Αδυνατούμε να αγοράσουμε τρόφιμα (ρύζι, φακές, φασόλια, καλαμπόκάλευρο κ.λπ.), διότι δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα. Τα λίγα αυτά τρόφιμα βοηθούσαν τις φτωχές οικογένειες να περάσουν την εβδομάδα τους και δεν ήταν έτσι αναγκασμένοι να ψάχνουν τα σκουπίδια για να εξοικονομήσουν το ελάχιστο φαγητό, πουλώντας ό,τι έβρισκαν, όπως χαρτιά, νάιλον και οτιδήποτε μπορούσαν να πουλήσουν.

Άλλο ένα σπουδαίο έργο το οποίο σταμάτησε είναι το ορφανοτροφείο. Σαν κτήριο έχει τελειώσει, αλλά χρειαζόμαστε εσάς, για να γίνουν πολλές εργασίες ακόμη. Το υπόλοιπο κόστος εργασιών ανέρχεται στις 100.000-120.000 ευρώ.

Γνωρίζω την οικονομική κρίση και την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μας, αλλά κάνω έκκληση στους αγαπητούς αδελφούς και φίλους της Ιεραποστολής να μας βοηθήσουν να συνεχίσουμε τα έργα της Εκκλησίας μας στη μακρινή Μαδαγασκάρη και ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς. Γιατί, σύμφωνα με τους προφήτες, «δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν» (Παροιμίες 19:17).

Ο Μαδαγασκάρης Ιγνάτιος.




Η Ομάδα των Φίλων της Ιεραποστολής,στην επόμενη τριμηνιαία δράση της, θα συγκεντρώσει χρήματα προκειμένου να βοηθήσει τα παιδιά της Μαδαγασκάρης.Όποιος επιθυμεί να συμμετέχει στην προσπάθειά μας αυτή μπορεί να καταθέσει την δωρεά του στον παρακάτω λογαριασμό.

ΝΕΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ:

ALFA BANK  545-002101-021117

IBAN GR 7601405450545002101021117

(Δικαιούχος π.Δημήτριος Αθανασίου)

Υπενθυμίζουμε  ότι τα χρήματα αποστέλλονται δια μέσου Ιεραποστολικού Συλλόγου, ο οποίος εκδίδει και τις σχετικές αποδείξεις.

Ως εκ τούτου παρακαλούμε τους δωρητές να μας γνωστοποιούν τα απαραίτητα  στοιχεία (ονοματεπώνυμο-διεύθυνση διαμονής) προκειμένου να τους αποσταλούν αποδείξεις των δωρεών τους και να γράφουν στο καταθετήριο της Τράπεζας ή να μας γνωστοποιήσουν τα απαραίτητα  στοιχεία τους (ονοματεπώνυμο-διεύθυνση διαμονής) στο e-mail.        fdathanasiou@gmail.com

Καλόν αγώνα.

Για την ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου.